Του Σίμου Ανδρονίδη

 ''Κάθε λίγο και λιγάκι Μια ξανθιά γοργόνα Χαμογελά χασμουρητά Από το σταυροπόδι Αλάτι πέφτει ανάλατα Κρέμονται λευκά βρακιά Σε όλα η πλατεία Χτενάκι έρχεται και πα Ωραία μελανόμορφο Χαϊδεύει τρίχες και ευωδιαστά Ξανθογελά Ιούνης Άκρια χειλιών κλειστά Εάν ρωτά την αγαπώ Αλλάζει πόδι και παράδοση Κοντά πηγαίνω πιο σιμά Κατάφαση πλημμύρα Χαθήκαμε στα ρέματα της Αττικής''. (Ηλίας Τσέχος, 'Ξανθή γραφή').

Του Σίμου Ανδρονίδη

Μία εβδομάδα μετά την συμφωνία κυβέρνησης και δανειστών, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αρχίζει να εκδιπλώνει την στρατηγική της γύρω από την ΄αναγκαιότητα΄ εφαρμογής της συμφωνίας. Έχει ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε ότι από πλευράς κυβέρνησης αποφεύγεται η αναφορά στη λέξη 'μνημόνιο' (κάτι που παραπέμπει άμεσα στις αρνητικά φορτισμένες συνδηλώσεις της υποβάθμισης της ζωής και του βιοτικού επιπέδου του μπλοκ των λαϊκών-κυριαρχούμενων τάξεων), με την εστίαση να δίδεται στην χρήση της λέξης-έννοιας 'συμφωνία'. Η εννοιολογική χρήση της λέξης παραπέμπει και προσιδιάζει σε μία ουδέτερη και τεχνική συμφωνία μεταξύ ίσων και συμβαλλόμενων μερών.

Του Σίμου Ανδρονίδη

“Now I’ve returned from a place far beyond, My mission I set, let it be done, We still believe in a brighter future, The dreams are ours to fulfill’’, (Hammerfall, ‘Hero’s Return’)

Του Σίμου Ανδρονίδη

«Ενικός πανικός Πληθυντικός μονάχος Αν κλέβω ουρανό Μπόρες του κλέβω Κορυφοτεθλασμένες Αν αφαιρώ αθροίσματα Προσθέτω Αστροφεγγιές Ερήμην Θέλω τη συγκίνηση». (Ηλίας Τσέχος, ‘Αίγαγρος διαύγεια’).

Του Σίμου Ανδρονίδη

«Κάποιος που με περίμενε ανάμεσα στα βιολιά, βρήκε έναν κόσμο σα θαμμένο πύργο με μπηγμένη τη σπείρα του κάτω απ’ όλα τα μουντά θειαφόχρωμα φύλλα. Πιο κάτω, μες στο χρυσάφι της γεωλογίας, σα σπαθί τυλιγμένο σε μετέωρα  βύθισα το ανήσυχο και τρυφερό χέρι στο πιο γεννητικό απ’ τα γήινα. Έβαλα το μέτωπο ανάμεσα στα βαθιά  κύματα, κατέβηκα σα σταγόνα μέσα στη θειαφένια ειρήνη και, σα τυφλός, γύρισα στο γιασεμί της φθαρμένης ανθρώπινης άνοιξης» (PabloNeruda, ‘Υψώματα του Μάτσου Πίτσου’).