Γίγνεσθαι
Η Δημοκρατική Συμπαράταξη
Του Σίμου Ανδρονίδη
«Θρυμματισμένες οι ψυχές πετάνε στον ουρανό. Μετά το διαβολικό μανιτάρι ερήμωσε ο τόπος ούτε άνθρωποι ούτε ζώα ούτε λουλούδι απέμεινε κάτι για να θυμίζει γήινο τοπίο όπου γεννήθηκε αγάπη και στοργή αλλά και πόνος δυστυχία ότι περιέχει η ζωή. Οι απειλές έγιναν πράξη το μέλλον ήρθε είναι παρόν πιο ζοφερό δεν έχει αυτή είναι η τελική λύση των δυνατών». (Γρηγόρης Σακαλής, ‘Τελική λύση’).
Ο Γρηγόρης Σακαλής και η υποστασιοποίηση της ποίησης
Tου Σίμου Ανδρονίδη
«Κάθε φορά που αγκομαχάω στη ζωή πάει ο νους μου στην Ποίηση σκέφτομαι τους μεγάλους ποιητές Σαχτούρη, Καρούζο, Κατσαρό παίρνω κουράγιο από τις μορφές τους και συνεχίζω βήμα-βήμα όχι να τους φτάσω όχι να τους μοιάσω αλλά να πάρω λίγο οξυγόνο λίγη δύναμη για τη ζωή που τόσο έγινε άνοστη κι ανούσια και η Ποίηση πάντα κάνει το θαύμα της γλυκαίνει τον πόνο ανοίγει με το φως της ένα μονοπάτι». (Γρηγόρης Σακαλής, ‘Θαύμα’).
Για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες ή πως η προσφυγιά αναδιατάσσει το πεδίο του κοινωνικού
Του Σίμου Ανδρονίδη
«Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη. Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ. Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη. Διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον. Α όταν έκτιζαν τα τείχη πως να μην προσέξω. Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον. Ανεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω». (Κωνσταντίνος Καβάφης, ‘Τείχη’).
Το πεδίο της τοπικής αυτοδιοίκησης
Του Σίμου Ανδρονίδη
«Επάνω τίποτα δεν έχει αλλάξει όλα αυτά τα χρόνια: η Σελήνη πάνω από τη λεύκα, οι κορυφές των σκεπών, το δώμα όπου ο κύριος Σκαρνταρέλι ευλαβείται καθημερινώς τους νοικάρηδες του. Κάτω μεγάλωσαν κι απέκτησαν παιδιά, πάνε κι έρχονται για τα κουμάντα και τα νέα ή επιστρέφουν όπως τώρα από μια κηδεία και χαιρετούν στο πέρασμα τους το γείτονα ξυλουργό που έχει για νοικάρη του ένα θεό». (Οράσιο Καστίγιο, ‘Επάνω και κάτω’, Συλλογή ‘Τραχύ υλικό’).
Πέρα από τη βιωμένη ιστορία: ο Ηλίας Τσέχος στο Γιαννακοχώρι
Του Σίμου Ανδρονίδη
«Άκου πουλάκι μου! Αδιάφοροι οι θεοί για ανθρώπους Αυτοί για θεούς ενδιαφέρονται Άντε ! Πέτα Οι φωλιές είναι Θάνατοι γλυκείς Μήτε γουλιά στο σύμπαν Στάλα θάματος Πτερέ Δεν γράφω να Αποφυλακιστώ Να αποκεφαλιστώ Να μετανιώσεις Ζαλιστώ Ελλάδα Κάμε τη δουλειά σου Μείνε μακριά μου Να μια ανάστροφη». (Ηλίας Τσέχος, ‘Στόμα’).
