Δεν της αφήσατε μόνες τις Σύριες γυναίκες στις δύσκολες ώρες τους, κάποτε «νοικοκυρές» σαν κι εμάς , με την αξία τους, τον καθημερινό αγώνα τους, τα όνειρα τους που τα άλλαξαν απότομα οι εκμεταλλευτές του μόχθου τη εργατικής τάξης απανταχού.
Βρεθήκαμε μαζί με το Εργατικό Κέντρο Νάουσας εκεί πάνω, στα σύνορα, στην Ειδομένη και με τη συμβολή του ΠΑΜΕ μοιράσαμε οργανωμένα την βοήθεια. Εκεί οι μεταφραστές μας ανακοίνωσαν την προέλευση της βοήθειας γραμμένη στη γλώσσα τους: «Εργαζόμενοι σαν κι εσάς, απλοί λαϊκοί άνθρωποι της εργατικής τάξης που συμπάσχουν με τον πόνο σας…» τους είπαμε.
Ξέσπασαν σε χειροκροτήματα, είδαμε δακρυσμένα μάτια, προσωπάκια χαμογελαστά, για λίγο, και μετά βιαστικά βήματα για να προλάβουν το «χαρτί» από την μόνιμα ανύπαρκτη κρατική βοήθεια. Και μετά, ίσως άμεση αναχώρηση, ίσως πολύωρη αναμονή στο πόδι, ή στρωματσάδα, ώσπου η άλλη πλευρά να επιτρέψει το πέρασμα με τα λεωφορεία. Κι από εκεί, κάπου ένα άλλο σταμάτημα και ποιος ξέρει πότε και πώς ως τον τελικό προορισμό.
Κι ολοένα και περισσότερα «κόσκινα» για τη διαλογή όσων προσφύγων και μεταναστών μπορούν να χρησιμεύσουν στους καπιταλιστές ως φθηνή εργατική δύναμη…
Το μόνο όπλο μας, η ταξική αλληλεγγύη.
Τοπική Ομάδα γυναικών Νάουσας της ΟΓΕ
