Οι συμπολίτες μας διανυκτέρευσαν στο εθνικό πάρκο του Μαύροβου , κοντά στην ομώνυμη λίμνη , επισκέφτηκαν το χιονοδρομικό κέντρο του στο όρος “Bistra” και τα παραλίμνια χωριουδάκια, και ξημερώματα Κυριακής ξεκίνησαν για την αποστολή τους.

 Νύχτα σχεδόν , διέσχισαν με τετρακίνητο όχημα τον χωματόδρομο που περνά από το φαράγγι του ποταμού “Radica” και μετά  τον συνοριακό έλεγχο ( μια και η περιοχή είναι συνοριακή γραμμή Αλβανίας και Σκοπίων) κατάφεραν να φτάσουν στο  Φυλάκιο “Strezimir”. Από εκεί ξεκίνησε και η πεζοπορία για την κορυφή , μία διαδρομή με ατελείωτες εκπλήξεις της φύσης σε ένα βουνό που για να το επισκεφτείς στο παρελθόν έπρεπε να πάρεις άδεια από το υπουργείο εξωτερικών της Π.Γ.Δ.Μ.  Η διάσχιση λοιπόν του βουνού ήταν μοναδική εμπειρία, τα δάση οξιάς διαδέχτηκαν τα αλπικά λιβάδια και από τα 2300 μέτρα και μετά άρχισαν τα χιόνια να κάνουν αισθητή την παρουσία τους.  Χιόνια που όσο ανέβαινες και καθώς έλιωναν , δημιουργούσαν ποταμάκια με μαιάνδρους και βερλίγκες ανυπέρβλητης αισθητικής .       Αλπικές λίμνες διάσπαρτες  στα διάσελα , και γύρω κορφές Δολομιτικού τύπου (Dolomite) ,και από την μεριά της Αλβανίας ,αλλά και από την μεριά των Σκοπίων που ξεκίνησε η ομάδα. Μαγεμένοι λοιπόν από όλο αυτό το μεγαλείο και ξεχνώντας την κοπιώδη ανάβαση , έφτασαν στην κορυφή, σύνορο ανάμεσα σε δύο κόσμους , σε δύο θρησκείες , σε δύο κράτη. Όχι όμως σύνορο για την φύση , που δεν κοιτά με την μικρότητα των ανθρώπων , που ξέρει το αιώνιο και το προσωρινό και βλέπει μακριά αλλά και κοντά ταυτόχρονα. Gorem Korab 2764 μέτρα υψόμετρο, η ψηλότερη κορυφή της Αλβανίας αλλά και των Σκοπίων , «η ομάδα με συγκίνηση βγάζει και ανεμίζει την Ελληνική σημαία στην κορυφή» , όπως συνηθίζεται από όλους στο τέλος μίας πετυχημένης ανάβασης. Η θέα ατελείωτη, βουνά παντού , μυτίκια χτυπημένα από αέριδες και χαλάζι , από χιόνι και πάγο , κοιλάδες , λιβάδια και στο βάθος στην Αλβανική μεριά το χωριό “Radomir” στα 1500 μ. υψόμετρο. Η καθιερωμένη φωτογραφία και η κάθοδος αρχίζει, καταρράκτες από χιόνια που λιώνουν , τούνελ κάτω από χιονούρες  με ποτάμια να ξεπηδάν από μέσα ,  και ήχοι κελαρύσματος νερών. Δύσκολη η αποχώρηση από τον παράδεισο. Μετά από όλο αυτό το ορειβατικό όνειρο και  από 18 χιλιόμετρα πεζοπορίας και 1600 μέτρα θετικών υψομετρικών διαφορών, η ομάδα επέστρεψε στο συνοριακό φυλάκιο ,με τις καλύτερες εντυπώσεις από το βουνό που στέκει αγέρωχα εκεί ,στο ορεινό σύνορο των 2 κρατών . Η περιοχή φιλοξενεί Λύγκες , Αρκούδες , Λύκους , Ζαρκάδια ,και άλλα μεγάλα θηλαστικά .Έχει πολλά είδη χλωρίδας, και στα ποτάμια της κολυμπάνε πέστροφες , τον χειμώνα δε ντύνεται στα λευκά  για μεγάλο χρονικό διάστημα.

   Μία ακόμα λοιπόν ανάβαση τελείωσε, σαν αναδρομή στο παρελθόν και ταξίδι στα μυστικά της «Μάνας Γής» , μια ανάβαση με εικόνες , ήχους και μυρωδιές για τον «σκληρό δίσκο του Νού» που με τα ερεθίσματα  του «ξυπνά τα μάτια της ψυχής μας».

Γιώργος Καισαρίδης