Αρχείο
- Παρασκευή, 03 Απριλίου 2015
ΤΟΥ ΑΛΕΚΟΥ ΧΑΤΖΗΚΩΣΤΑ, ΕΚΔΟΤΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ "Η ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ"?Αν είναι ο λάκκος σου πολύ βαθύς, χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς? (Κ. ΒΑΡΝΑΛΗΣ)
Ο εφιάλτης που βιώνει η πλειοψηφία των πολιτών, δεν πρόκειται να τελειώσει σύντομα, αλλά θα έχει και άλλα επεισόδια. Δεν θα αφήσουν τίποτε όρθιο απ? όσα θεωρούσαμε ως «κεκτημένα» του προηγούμενου αιώνα, κατακτημένα με σκληρούς αγώνες των πατεράδων μας. Οι προαποφασισμένες φιλοεργοδοτικές ανατροπές δεν γίνονται για να μειωθούν τα ελλείμματα και τα χρέη, όπως διακηρύττουν οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί της κυβέρνησης και των συμμάχων της. Την λεγόμενη ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου θέλει να ενισχύσει αυτή η πολιτική, τα μέτρα που πάρθηκαν έως τώρα και τα άλλα που θα ακολουθήσουν.
Ορός αναγκαίος για τα υπερκέρδη και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου όμως είναι οι εργαζόμενοι να γίνουν πιο φθηνοί πιο αναλώσιμοι. Εκεί στοχεύουν όλα τα μέτρα που παίρνονται και θα παρθούν . Και δεν είναι απλά ότι αυτό μας ζητούν «οι ξένοι», η τρόικα. Αυτό πολύ απλά ζητά από χρόνια και το ντόπιο κεφάλαιο της χώρας μας (ΣΕΒ, εφοπλιστές κ.α), αυτό προέβλεπε με κάθε λεπτομέρεια η Συνθήκη του Μάαστριχτ (για να πάμε λίγο πίσω), η «Λευκή Βίβλος» κ.α. Για παράδειγμα το χτύπημα που ετοιμάζουν στις κλαδικές συμβάσεις δεν είναι μια ακόμα αντεργατική ρύθμιση αλλά αποτελεί ευθεία βολή στην «καρδιά» των εργατικών κατακτήσεων, με πολλαπλές συνέπειες για τους εργαζόμενους. Ταυτίζεται στην πράξη με την ακύρωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και την παράδοση του κάθε εργαζόμενου στο «έλεος» του εργοδότη. Είναι ένα μέτρο που ενδυναμώνει την εκμετάλλευση και ενισχύει την ανέχεια. Η κατάργησή της, η επιχειρησιακή και η ατομική σύμβαση, ιδιαίτερα μέσα στο δεδομένο περιβάλλον του αντιδραστικού μνημονίου, είναι μια κατάκτηση για το αφεντικό.
Τα ψέματα τελείωσαν για το λαό. Αυτός ο δρόμος δε θα τον βγάλει σε κανένα «ξέφωτο» ευημερίας, θα τον οδηγεί όλο και πιο βαθιά στα λημέρια της ανέχειας και της εξαθλίωσης. Στον πόλεμο που κήρυξαν όλοι αυτοί μαζί, ο καθένας απ? τη θέση του, στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, η απάντησή τους πρέπει να είναι πόλεμος. Ενωμένος ο λαός είναι πιο δυνατός. Μπορεί να τους σταματήσει τώρα, μπορεί να τους νικήσει αύριο. Η συμμετοχή στην πανεργατική απεργία στις 15 Δεκέμβρη αποκτά κομβική σημασία. Μπορεί και πρέπει να γίνει η στιγμή της λαϊκής αντεπίθεσης. Φτάνει πια στη μοιρολατρία και στην παθητικότητα.
