Αρχείο
- Παρασκευή, 03 Απριλίου 2015
Η εξέλιξη των Δικαιωμάτων των πολιτών δεν υπήρξε συνεχής, ούτε γραμμική, ούτε έχει ολοκληρωθεί στις σύγχρονες κοινωνίες. Δεν είναι αποκλειστικά το αποτέλεσμα ιστορικών στιγμών στο πολιτικό και πολιτιστικό επίπεδο, αλλά είναι επίσης και η κατάληξη των αγώνων από ομάδες και άτομα που βιώνουν διακρίσεις και καταπίεση. Οι δημοκρατικοί θεσμοί κρίνονται από την αποτελεσματικότητά τους να προστατεύουν τα δικαιώματα, πολιτικά, οικονομικά και πολιτισμικά όλων των πολιτών, χωρίς διακρίσεις. Τα δικαιώματα αυτά μπορεί τυπικά να διασφαλίζονται με διεθνείς συμβάσεις και την εθνική νομοθεσία, αλλά καθίστανται πολιτικά ισχυρά, όταν η πλειοψηφία της κοινωνίας συνυπογράφει ανυπέρθετα εναντίον κάθε καταπάτησής τους.
Η ανοχή σε φαινόμενα παραβίασης των θεμελιωδών δικαιωμάτων και η ανομολόγητη, σε ορισμένες περιπτώσεις, αποδοχή παρεκκλίσεων ως προς την εφαρμογή τους είναι στάση αντιδημοκρατική. Σε περιόδους κρίσης η εμμονή στις βασικές αρχές που οικοδομήθηκε η σύγχρονη δημοκρατία, μπορεί να αποτελέσει ανάχωμα στην αδηφάγο επέλαση της διεθνούς κερδοσκοπίας.