Ο κουκαράς ήταν το αντίστοιχο της κυράς Σαρακοστής. Κατασκευασμένο κυρίως από παιδιά και γυναίκες αποτελείτο από ένα μεγάλο κρεμμύδι ή μία μεγάλη πατάτα πάνω στο οποία κάρφωναν σε ημικύκλιο εφτά φτερά είτε κότας είτε κόκορα. Εφτά φτερά όσες και οι εβδομάδες της νηστείας. Το κρεμούσαν στο ταβάνι της μεγάλης κάμαρας την Καθαρή τα ξημερώματα Δευτέρα. Ο κουκαράς ήταν ένα έθιμο που λειτουργούσε κυρίως ως έθιμο - φόβητρο των μικρών παιδιών για να κρατήσουν την νηστεία.
Στο πρωινό ξύπνημα τα παιδιά αντίκριζαν με δέος τον κουκαρά να κρέμεται αλλά και να κινιέται στο ταβάνι. Αν δεν συμμορφώνονταν με το κράτημα της νηστείας τα φοβέριζαν ότι θα τα φάει ο κουκαράς. Κουνιόταν και περιστρέφονταν καθώς τον φυσούσαν με τρόπο οι μητέρες και αποτελούσε μεγάλο φόβητρο για τα μικρά παιδιά. Αφαιρούσαν ένα φτερό μετά το τέλος κάθε εβδομάδας μέχρι την πολυπόθητη μέρα του Άγιου Πάσχα.
Η κυρά-Σαρακοστή είναι ένα έθιμο που συναντάμε σε όλη την Ελλάδα. Η Κυρά Σαρακοστή λοιπόν στην ουσία είναι ένα αυτοσχέδιο ημερολόγιο που είχαν οι παλιοί για να μετρούν τις εβδομάδες από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι την Κυριακή του Πάσχα. Οι εβδομάδες είναι επτά, γιαυτό και η Κυρά Σαρακοστή έχει επτά πόδια. Ένα πόδι για κάθε εβδομάδα.Η Κυρά Σαρακοστή έχει σταυρωμένα τα χέρια της, επειδή προσεύχεται, δεν έχει στόμα γιατί δεν μιλάει και γιατί νηστεύει, δεν έχει αυτιά για να μην ακούει. Όλα αυτά γιατί η περίοδος μέχρι το Πάσχα στην ουσία σημαίνει στροφή στον εσωτερικό μας κόσμο με σκοπό την κάθαρση μέσω της νηστείας, όχι μόνο των τροφών αλλά και των κακών μας συνηθειών: δεν βλέπουμε δηλαδή, δεν ακούμε και δεν σχολιάζουμε τι κάνουν οι άλλοι, αλλά στρέφουμε την προσοχή μας στην δική μας βελτίωση.
Τέλος θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε θερμά την κυρία Alexandra Palasidou-Giagkoglou για την προσφορά της Κυρά-Σαρακοστής
