Ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π.Καλλίνικος Λιμνιώτης αφού μετέφερε τις ευχές του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης & Καμπανίας κ. Παντελεήμονος, ο οποίος δεν μπόρεσε να παρευρεθεί λόγο της εκδημίας του κατά σάρκα αδελφού του Μακαριστού Μητροπολίτου Σταυροπηγίου κυρού Αλεξάνδρου, έδωσε τον λόγο στον κ. Γεώργιο Ορδουλίδη, Διευθυντή του Ωδείου αλλά και Καλλιτεχνικό Διευθυντή των Παυλείων, ο οποίος παρουσίασε το πλούσιο μουσικο πρόγραμμα που ακολούθησε.

Αρχικά Τμήμα της Βυζαντινής σχολής απέδωσε βυζαντινούς ύμνους υπό τη διεύθυνση του κ.Βασίλειου Μαυράγκανου. Στη συνέχεια παιδιά από την νηπιακή ηλικία μέχρι και έφηβοι εκτέλεσαν μουσικά κομμάτια υπό την διεύθυνση της κ. Ελένης Αναγνώστου και το πρόγραμμα έκλεισε η ορχήστρα & χορωδία παραδοσιακών τραγουδιών υπό την διεύθυνση του κ.Σωτήριου Ζερδαλή.

ΚΒ΄Παύλεια: «Ελληνισμός - Χριστιανισμός: οι δύο πυλώνες της ορθόδοξης κατήχησης». Εσπερίδα κατηχητών στη Σχολή Αριστοτέλη στη Μίεζα. (φωτο) 

Την Κυριακή 12 Ιουνίου το απόγευμα διοργανώθηκε στο πλαίσιο των ΚΒ΄Παυλείων, στη Σχολή του Αριστοτέλη στη Μίεζα, Εσπερίδα για τους κατηχητές και κυκλάρχες της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας με το τίτλο: «Ελληνισμός - Χριστιανισμός οι δύο πυλώνες της ορθόδοξης κατήχησης».

Αρχικά απηύθυνε χαιρετισμό ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων. Εισηγητές ήταν η Δρ. Μαρία Συργιάννη, Σχολική Σϋμβουλος Θεολόγων Ββαθμιας Εκπαίδευσης με θέμα: «Ελληνισμός - Χριστιανισμός οι δύο πυλώνες της ορθόδοξης κατήχησης» και ο κ. Βασίλειος Τσίγκος, Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ με θέμα:«Η φσνέρωση του ανθρώπου στο Σταυρό και την Ανάσταση του Χριστού».

Ακολούθησε γόνιμη συζήτηση επι των θεμάτων που τέθηκαν.

Την Εσπερίδα συντόνισε ο αρχιμ. Διονύσιος Ανθόπουλος, υπεύθυνος του Γραφείου Νεότητος

Η εναρκτήρια ομιλία του Σεβασμιωτάτου

Ἡ ἐπέτειος τῆς συμπληρώσεως 2400 ἐτῶν ἀπό τή γέννηση τοῦ μεγάλου Μακεδόνα φιλοσόφου Ἀριστοτέλη ὑπῆρξε, ὅπως γνωρίζετε, ἡ ἀφορμή νά ἀφιερώσουμε τά φετινά ΚΒ´ Παύλεια στή σχέση τοῦ ἀποστόλου Παύλου μέ τούς φιλοσόφους.

Τό γενικό αὐτό θέμα τῶν φετινῶν Παυλείων μᾶς δίνει τήν ἀφορμή νά ἐξετάσουμε σέ διαφόρους τομεῖς τή σχέση τοῦ κηρύγματος τοῦΕὐαγγελίου μέ τήν ἑλληνική παράδοση. Μᾶς δίνει τήν ἀφορμή νά δοῦμε βαθύτερα αὐτή τή σχέση τοῦ ἑλληνισμοῦ μέ τόν χριστιανισμό πού στό πρόσωπο τοῦ πρωτοκορυφαίου ἀποστόλου Παύλου πῆρε μία διάσταση μοναδική, καθώς ἐκεῖνος χάραξε πρῶτος τόν δρόμο στόν ὁποῖο βάδισαν στή συνέχεια οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας καί τόν ὁποῖο συνεχίζει ἡ Ἐκκλησία μας μέχρι σήμερα.

«Ἑλληνισμός καί χριστιανισμός: οἱ δύο πυλῶνες τῆς ὀρθοδόξου κατηχήσεως», εἶναι τό θέμα τῆς φετινῆς Ἡμερίδος τῶν κατηχητῶν τῆςἹερᾶς Μητροπόλεώς μας, τό ὁποῖο ἐντάσσεται ἐπίσης στή γενικότερη θεματική τῶν φετινῶν Παυλείων καί θά μᾶς ἀπασχολήσει ἀπόψε. 

Πῶς καί γιατί ἄραγε συνδυάζεται ὁ ἑλληνισμός μέ τόν χριστιανισμό στήν ὀρθόδοξη κατήχηση;

Ἄς προσπαθήσουμε νά ἀπαντήσουμε στό ἐρώτημα αὐτό μέ μία σύντομη ἀναδρομή στό παρελθόν.

Σέ μία ἐποχή ἐξαιρετικά δύσκολη καί ταραγμένη, σέ μία ἐποχή ἐξίσου δύσκολη μέ τή σημερινή, ὁ Μέγας Βασίλειος συνέγραψε μία πραγματεία ἀπευθυνόμενη πρός τούς νέους τῆς ἐποχῆς του ἡ ὁποία εἶχε ὡς θέμα πῶς θά μποροῦσαν νά ὠφεληθοῦν ἀπό τή μελέτη τῆςἑλληνικῆς γραμματείας: «Πρός τούς νέους ὅπως ἄν ἐξ ἑλληνικῶν ὠφελοῖντο λόγων».

Ἦταν ἡ ἐποχή πού ὁ Μέγας Βασίλειος καί ὁ φίλος καί συμμαθητής του στίς σπουδαῖες σχολές τῶν Ἀθηνῶν, ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁΝαζιανζηνός, ἔκαναν ἕνα διπλό ἀγώνα. Ἀπό τή μία διεκδικοῦσαν τό δικαίωμα τῶν χριστιανῶν νά μελετοῦν τούς ἀρχαίους Ἕλληνες συγγραφεῖς, νά σπουδάζουν τήν ἀρχαία ἑλληνική ρητορική καί φιλοσοφία, δικαίωμα πού ἀμφισβητοῦσαν ὁρισμένοι ἀπό τούς εἰδωλολάτρες τῆς ἐποχῆς μέ πρῶτο τόν ἐπίσης συμμαθητή τους αὐτοκράτορα Ἰουλιανό. 

Ἀπό τήν ἄλλη προσπαθοῦσαν νά πείσουν τούς χριστιανούς ὅτι ἡ μελέτη τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν κειμένων δέν σήμαινε ταύτιση μέ τή θρησκεία τῶν εἰδώλων στά ὁποῖα πίστευαν οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες, ἀλλά ἀξιοποίηση τῶν καλῶν καί ὠφέλιμων στοιχείων πού αὐτά τά κείμενα περιέχουν γιά τή δική τους ὠφέλεια. Καί ὅπως, γράφει ὁ Μέγας Βασίλειος, ἡ μέλισσα παίρνει ἀπό κάθε ἄνθος αὐτό πού χρειάζεται γιά νά κάνει τό μέλι, ἔτσι καί οἱ νέοι ὀφείλουν νά ἐπιλέγουν ἀπό τήν ἀρχαία σοφία αὐτό πού τούς εἶναι ὠφέλιμο καί χρήσιμο.

Αὐτό ἔκανε καί ὁ ἴδιος ὁ Μέγας Βασίλειος καί οἱ ἄλλοι μεγάλοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας καί κατόρθωσαν νά ἐκκεντρίσουν τόνἙλληνισμό μέ τή χριστιανική διδασκαλία. 

Ἐπέτυχαν νά ἀξιοποιήσουν τά χρήσιμα καί ὠφέλιμα στοιχεῖα τῆς ἑλληνικῆς γραμματείας, γιά νά ἐκφράσουν μέ τά στοιχεῖα πού αὐτή τούς προσέφερε τίς ἀλήθειες τῆς εἰς Χριστόν πίστεως καί νά τή διαδώσουν μέ αὐτή τή μορφή στόν κόσμο. 

Ἐπέτυχαν νά πείσουν ὅσους τούς ἀμφισβητοῦσαν αὐτό τό δικαίωμα ὅτι δέν χρειάζεται νά πιστεύεις στούς θεούς τῶν εἰδώλων γιά νά μελετᾶς τόν Πλάτωνα καί τόν Ἀριστοτέλη, οὔτε νά συμμερίζεσαι τίς δικές τους ἀπόψεις περί ψυχῆς ἤ περί τοῦ ἀνθρώπου. Γι᾽ αὐτά ἔχεις τήν ἀποκεκαλυμμένη πίστη τοῦ Χριστοῦ. Μπορεῖς ὅμως νά τούς μελετᾶς γιά νά διδάσκεσαι ἀπό τόν τρόπο τῆς σκέψεως καί τῆςἐκφράσεώς τους. Μπορεῖς νά τούς μελετᾶς γιά νά διδάσκεσαι ἀπό τά ἐπιχειρήματά τους καί νά τά χρησιμοποιεῖς γιά νά τεκμηριώνεις κατά τό ἀνθρώπινο καί τήν χριστιανική πίστη, ὥστε νά προσεγγίζεις καλύτερα τούς ἀνθρώπους πού θέλεις νά προσελκύσεις, ὅπωςἀκριβῶς ἔκανε καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος μιλώντας στόν Ἄρειο Πάγο πρός τούς Ἀθηναίους.

Ἡ συμφιλίωση αὐτή τοῦ ἑλληνισμοῦ μέ τόν χριστιανισμό τήν ὁποία ἐπέτυχαν οἱ μεγάλοι Καππαδόκες πατέρες ὁδήγησε στήν ἐπί αἰῶνες ἀγαστή τους συμπόρευση καί συναλληλία ἡ ὁποία ὄχι μόνο ἀπέδωσε τούς πολλούς καί θαυμάσιους καρπούς τοῦ ἑλληνοχριστιανικοῦ πολιτισμοῦ σέ ὅλες του τίς ἐκφάνσεις, ἀλλά ἀποτέλεσε καί τά θεμέλια τοῦ εὐρωπαϊκοῦ καί γενικότερα τοῦ δυτικοῦπολιτισμοῦ ἐπί τοῦ ὁποίου στηρίχθηκε ἡ ἀνάπτυξη καί ἡ πρόοδος τῆς ἀνθρωπότητος.

Καί ὅμως παρά τήν τεράστια αὐτή προσφορά του, στίς ἡμέρες μας τό ἐπίτευγμα αὐτό τίθεται ἐν ἀμφιβόλῳ, βάλλεται καί συκοφαντεῖται.Ἀμφισβητεῖται ἡ ὕπαρξη καί ἡ ἀξία τοῦ ἑλληνοχριστιανικοῦ πολιτισμοῦ, βάλλεται καί συκοφαντεῖται ἡ ὀρθόδοξη χριστιανική πίστη. 

Ἡ προσπάθεια διαχωρισμοῦ τῶν δύο αὐτῶν πυλώνων τοῦ Γένους καί τοῦ πολιτισμοῦ μας εἶναι ἐπίμονη ἀλλά καί ἐπικίνδυνη, γιατίἀπειλεῖ τά ἴδια τά θεμέλια τῆς ἱστορικῆς καί πνευματικῆς ὑποστάσεώς μας. Εἶναι ἄδικη ἔναντι ὅλων αὐτῶν πού ἐργάσθηκαν καί συνέβαλαν σέ αὐτή τήν ἀγαστή συμπόρευση καί εἰς τούς ὁποίους ὀφείλουμε τά μέγιστα.

Γιά ἐμᾶς, βεβαίως, πού ἀναγνωρίζουμε τήν ἀξία τῶν πραγμάτων· γιά ἐμᾶς πού πιστεύουμε στά ἀγαθά τῆς συμπορεύσεως τοῦ ἑλληνισμοῦ μέ τόν χριστιανισμό αἰῶνες τώρα, εἶναι ἀδύνατο νά τούς διαχωρίσουμε. Εἶναι ἀδύνατο νά θεωρήσουμε τόν ἑλληνισμόἀνεξάρτητα ἀπό τόν χριστιανισμό. 

Ἔχουμε ὅμως καί ἕνα χρέος ἔναντι τῶν νέων καί τῶν παιδιῶν μας πού ζοῦν σέ μία δύσκολη ἐποχή, ὅπου τά πάντα ἀμφισβητοῦνται καί τά πάντα κλονίζονται. Ἔχουμε χρέος νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι οἱ δύο πυλῶνες τοῦ κατηχητικοῦ μας ἔργου, οἱ δύο πυλῶνες τῆςὀρθοδόξου κατηχήσεως ε

...