Μια μικρή πόλη χτισμένη στη μέση του δρόμου που ένωνε τις Αιγές με την Πέλλα, η Μίεζα απέκτησε διεθνή ακτινοβολία μετά την απόφαση του Φιλίππου Β΄ να εγκαταστήσει εκεί μία σχολή, όπου ο γιος του ο Αλέξανδρος και τα παιδιά των εταίρων του θα μαθήτευαν στο πλευρό του Αριστοτέλη.

Την ίδια εποχή πιθανολογείται ότι κατασκευάστηκε το θέατρο, που όπως συνέβαινε σε πολλές μεγάλες ελληνιστικές πόλεις σχετιζόταν άμεσα με το περίφημο γυμνάσιο. Τη θέση του έλαβε κατά τους πρώιμους ρωμαϊκούς χρόνους το θέατρο με το ημικυκλικό κοίλο, που αντικρίζουν οι σημερινοί επισκέπτες κατά την επίσκεψή τους στον αρχαιολογικό χώρο της Μίεζας (η ταύτιση της περιοχής με την αρχαία πόλη επιβεβαιώνεται από μία επιγραφή του 3ου αιώνα π.Χ. που αφορά συμβόλαια για την αγοραπωλησία ακινήτων).

Αποκατεστημένο με κοινοτικούς πόρους, το μνημείο αποδόθηκε πολύ πρόσφατα στο κοινό και την επόμενη Δευτέρα θα φιλοξενήσει, για πρώτη φορά έπειτα από περίπου 17 αιώνες, μια θεατρική παράσταση, υπό το φως της αυγουστιάτικης πανσελήνου.

Ομως, η πραγματική «έκπληξη» του φετινού καλοκαιριού είναι τα ευρήματα που έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη, περίπου 500 μέτρα βορειότερα στον λόφο «Τσιφλίκι», μία θέση γνωστή ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ’50, αλλά εν πολλοίς ανεξερεύνητη ώς τις μέρες μας. Μέσα στον Ιούλιο, 33 φοιτητές αμερικανικών κολεγίων είχαν την τύχη να συμμετάσχουν, υπό την καθοδήγηση αρχαιολόγων της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ημαθίας, στην αποκάλυψη ενός εντυπωσιακού λουτρικού συγκροτήματος με ψηφιδωτά δάπεδα, λουτήρες επενδεδυμένους με μάρμαρο, αψιδωτές κατασκευές και τοίχους που σε ορισμένα σημεία σώζονται σε ύψος άνω των τριών μέτρων. «Πρόκειται για ένα μεγάλο, πολυτελές, δημόσιο συγκρότημα λουτρών με τουλάχιστον δύο φάσεις λειτουργίας, μία στα αυτοκρατορικά χρόνια (2ος-3ος αι. μ.Χ.) και μία στα παλαιοχριστιανικά (5ος αι. μ.Χ.), στο στρώμα καταστροφής του οποίου αναπτύσσεται ένα πρωτοβυζαντινό νεκροταφείο», σημειώνει η προϊσταμένη της Εφορείας, Αγγελική Κοτταρίδη, σύμφωνα με την οποία η πόλη της Μίεζας βρισκόταν, στην πραγματικότητα, στον λόφο «Τσιφλίκι».

«Ολόκληρη η περιοχή, όπου παντού διακρίνονται πλούσια στρώματα καταστροφής, ισχυροί πέτρινοι τοίχοι, πεσμένες μαρμάρινες κολόνες, ίχνη από μαρμαροθετήματα πολυτελών δαπέδων και όπου αρχαία πέτρινα σκαλοπάτια οδηγούν σε υπόγεια καμαροσκέπαστα περάσματα, που η πορεία τους χάνεται μέσα στο δάσος, υπόσχεται να δώσει πολύτιμες μαρτυρίες για τη Μίεζα και την Ημαθία των αυτοκρατορικών χρόνων», συνεχίζει. Οι συστηματικές εργασίες και τεκμηρίωσης πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο ενός διεθνούς εκπαιδευτικού προγράμματος αρχαιογνωσίας που ξεκίνησε η Εφορεία Αρχαιοτήτων Ημαθίας σε συνεργασία με τρεις καθηγητές αρχαιολογίας από την Ισπανία και τις ΗΠΑ, διευκρινίζει η κ. Κοτταρίδη. Το πρόγραμμα σχεδιάζεται να συνεχιστεί (και ενδεχομένως να διευρυνθεί) το επόμενο καλοκαίρι, όπως φυσικά και η ανασκαφή με απώτερο στόχο την πλήρη αποκάλυψη και στερέωση του λουτρού, έτσι ώστε να καταστεί επισκέψιμο.

Στο μεταξύ, οι επισκέπτες έχουν στη «διάθεσή» τους το ειδυλλιακό τοπίο του αρχαιολογικού χώρου της Μίεζας, με τους θολωτούς μακεδονικούς τάφους, τα μνημειώδη δημόσια κτίρια, το Νυμφαίο, τις επαύλεις των εύπορων Ρωμαίων πολιτών και φυσικά το αρχαίο θέατρο. Εκεί, στις 7 Αυγούστου οι συγγραφείς Ζυράννα Ζατέλη, Θωμάς Κοροβίνης, Θεόδωρος Γρηγοριάδης και Γλυκερία Μπασδέκη θα παρουσιάσουν την «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» του Ευριπίδη σε μορφή θεατρικού αναλογίου, υπό τη σκηνοθετική επιμέλεια του Θοδωρή Γκόνη. Ωρα έναρξης 9 μ.μ. Είσοδος ελεύθερη.

Πηγή: www.kathimerini.gr

Της Χριστίνας Σανούδου