Μετά τις συναντήσεις ο κ. Χρήστος Παπαστεργίου δήλωσε: «Με την ευκαιρία της παρουσίας μου και πάλι στην Νάουσα, την ηρωική αυτή πόλη, παραμονή της Εθνικής Επετείου του ΟΧΙ, θέλω να ευχηθώ σε όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες Χρόνια Πολλά και να θυμόμαστε, ότι και τα μεγάλα ΟΧΙ, αλλά και τα μεγάλα ΝΑΙ, για να επιτύχουν προϋποθέτουν ενότητα, πάθος, αίσθημα ευθύνης, ηρωισμό και σχέδιο. Ευχαριστώ θερμά όλους, με τους οποίους συναντηθήκαμε σήμερα και είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε για τα προβλήματα, αλλά και τις δυνατότητες της περιοχής.  Όπως είπα και στις προηγούμενες επισκέψεις μου, δυστυχώς και η Νάουσα ακολουθεί την μοίρα της υπόλοιπης Κεντρικής Μακεδονίας. Δεν αξιοποιεί, στο βαθμό που πρέπει, τα μεγάλα της πλεονεκτήματα. Η υποστήριξη για την ανάδειξη και αξιοποίηση του μοναδικού της πλούτου ιστορικού, γεωφυσικού, πολιτισμικού, γαστριμαργικού και αμπελουργικού/οινολογικού κ.ά. επαφίεται στο φιλότιμο και τις προσπάθειας των ανθρώπων της, συλλογικά ή μεμονωμένα, με την Περιφέρεια να είναι παρούσα μόνο σε «εορτές και πανηγύρεις». Κανένα ουσιαστικό σχέδιο ολοκληρωμένης ανάπτυξης υπηρεσιών, υποδομών και των μοναδικών τοπικών προϊόντων δεν υπάρχει. Η Περιφέρεια, όχι μόνο δεν συνέδραμε προσπάθειες ολοκληρωμένου αναπτυξιακού σχεδιασμού, όπως η ηλεκτρονική πλατφόρμα Lost NET, αλλά τις αγνοεί παντελώς... Λες και ο Αριστοτέλης δεν έζησε εδώ, λες και το μοναδικό τοπίο δεν υπάρχει, λες και ο μακραίωνος πολιτισμός της περιοχής αφορά άλλους, λες και η σύνδεση και η συνέργεια με γειτονικούς, εξίσου όμορφους, ιστορικούς και μοναδικούς τόπους είναι απαγορευμένη...

Ο ορεινός όγκος κινδυνεύει να πληγεί ανεπανόρθωτο από τον δήθεν τεχνολογικό πολιτισμό, η συμμετοχή σε τουριστικές και εμπορικές εκθέσεις εξυπηρετεί κυρίως δημόσιες σχέσεις, η πλούσια λαϊκή και ιστορική πολιτισμική παρακαταθήκη δεν αναδεικνύεται όπως θα έπρεπε. Η μοναδική βιβλιοθήκη της Αργυρούπολης, με τα σχεδόν χίλια βιβλία, πολλά από αυτά σπάνια αρχέτυπα ή  παλαίτυπα, εξακολουθεί να διασώζεται από τους περήφανους και φιλότιμους απογόνους των ηρωικών προσφύγων που την περιφρούρησαν ως κόρη οφθαλμού και την μετέφεραν από την αλησμόνητη πατρίδα και περιμένει την ανάδειξη που της αρμόζει. Οι μοναδικές γεύσεις και η γαστρονομία της περιοχής, το περίφημο ξινόμαυρο κρασί εξακολουθούν να αντιστέκονται στην λαίλαπα της εμπορικής/μαζικής κατανάλωσης χάρη στους παραγωγούς και τους «ψαγμένους» καταναλωτές.

Ως πότε όμως; Καλώ, έστω και τώρα, την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας να αρθεί στο ύψος των ευθυνών της. Δεν μας πρέπουν οι τελευταίες θέσεις σε κάθε αναπτυξιακό και κοινωνικό δείκτη στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Μπορούμε και δικαιούμαστε πολλά περισσότερα. Ας τα διεκδικήσουμε, χωρίς σπατάλη πόρων, αλλά με ουσιαστικό διάλογο, κινητοποίηση των δημιουργικών δυνάμεων και πρόγραμμα.»