Αποτελεί κρίσιμο βραχίονα στην δημόσια υγειονομική φροντίδα προσφέροντας εδώ και δεκαετίες με αξιοπιστία και ασφάλεια τις υπηρεσίες του. Η Πολιτεία οφείλει να το στηρίξει με προσωπικό και εξοπλισμό και όχι να το υποβαθμίσει.
Τόσο το ΕΣΥ, όσο και το ΕΚΑΒ έχουν δεχθεί πολύ μεγάλη πίεση στη διάρκεια της πανδημίας, χωρίς όμως να στηριχθούν με το αναγκαίο ανθρώπινο δυναμικό και χωρίς κανένα σχέδιο ανάπτυξης και αναβάθμισης των παρεχόμενων υπηρεσιών στη μετά-covid εποχή.
Η καθολική, ισότιμη και δωρεάν κάλυψη των αναγκών υγείας των πολιτών μέσα από την ενδυνάμωση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας είναι κορυφαία πολιτική προτεραιότητα σήμερα, ιδιαίτερα μετά την εμπειρία και τα διδάγματα της πανδημίας.
Σε συνθήκες οικονομικής δυσπραγίας της κοινωνικής πλειοψηφίας, η ιδιωτικοποίηση λειτουργιών του ΕΣΥ και του ΕΚΑΒ οδηγεί σε μετακύλιση κόστους στον ασθενή, σε ακάλυπτες ανάγκες και σε όξυνση των υγειονομικών ανισοτήτων.
Τέλος, κάθε βήμα συρρίκνωσης του «δημόσιου χώρου» στην Υγεία και διεύρυνσης της επιρροής των οργανωμένων επιχειρηματικών συμφερόντων στην υγειονομική φροντίδα, έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της ιδιωτικής δαπάνης υγείας και, συνήθως, την υποχώρηση των standards ασφάλειας και της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών στο όνομα του κέρδους.
