Ο πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε κλείσει τα 90 του χρόνια τον προηγούμενο δεκαπενταύγουστο. Γεννημένος στην Πάτρα το 1926, γιος τους δικηγόρου και πολιτικού Δημήτρη Στεφανόπουλου και της Βρισηίδας Φιλοπούλου, κόρης του δημοσιογράφου Κωνσταντίνου Φιλόπουλου, ο Κωστής Στεφανόπουλος σπούδασε νομικά στην Αθήνα και από το 1954 ως το 1975 άσκησε ενεργό δικηγορία στην Πάτρα. Πολιτεύτηκε για πρώτη φορά το 1958 με την ΕΡΕ, και πρωτοεξελέγη βουλευτής το 1964. Αμέσως μετά την πτώση της χούντας, συμμετείχε στην πρώτη κυβέρνηση εθνικής ενότητας του Κων. Καραμανλή ως υφυπουργός Εμπορίου και στη συνέχεια ως υπουργός Εσωτερικών και Κοινωνικών υπηρεσιών μέχρι το 1977 όπου επανεκλέγεται βουλευτής Πατρών και θεωρείται ήδη ένα από τα κορυφαία στελέχη της ΝΔ αναλαμβάνοντας υπουργός Προεδρίας.

Με την μεταπήδηση του Καραμανλή στην προεδρία της Δημοκρατίας και την ήττα του Γεωργίου Ράλλη στις εκλογές του 1981, ο Στεφανόπουλος διεκδικεί την προεδρία της ΝΔ, αλλά παίρνει στη σχετική ψηφοφορία 32 ψήφους και ηττάται από τον Ευ. Αβέρωφ. Το ίδιο συνέβη και το 1984, όταν ξαναθέτει υποψηφιότητα απέναντι στον Κων. Μητσοτάκη ύστερα από την παραίτηση του Αβέρωφ μετά την ήττα της ΝΔ τις ευρωεκλογές από το ΠΑΣΟΚ. Το 1985 και ενώ η ΝΔ καταγράφει άλλη μια ήττα στις εθνικές εκλογές από το ΠΑΣΟΚ, ο Στεφανόπουλος, ιδρύει την ΔΗΑΝΑ με εννέα ακόμη βουλευτές, καίτοι έχει εκλεγεί όπως και οι συνάδελφοί του με τη ΝΔ. Ήταν τότε που ο Αβέρωφ είπε την ιστορική φράση «Το πρόβατο που φεύγει απ’ το μαντρί το τρώει ο λύκος».

Η ΔΗΑΝΑ ωστόσο κατορθώνει να μπει στη βουλή στις τρεις διαδοχικές αναμετρήσεις του που χρειάστηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 80, λόγω του νόμου Τσοχατζόπουλου, αλλά στην τελευταία, το 1990, εκλέγει μόλις έναν βουλευτή που δεν ήταν μάλιστα ο Κ. Στεφανόπουλος, αλλά ο Θοδ. Κατσίκης. Τότε ο Στεφανόπουλος δίνει το πράσινο φως στον διαχρονικό του αντίπαλο Κων. Μητσοτάκη συμπράττοντας στην κυβέρνησή του για να εξασφαλίσει η ΝΔ τις 151 έδρες.

Το 1994 η ΔΗΑΝΑ δεν κατορθώνει να εκλέξει ευρωβουλευτή κι ο Στεφανόπουλος αποφασίζει να διαλύσει το κόμμα του, χωρίς βέβαια να γνωρίζει τι θα του επιφύλασσε η πολιτική του μοίρα. Ενα χρόνο αργότερα προτάσσεται από τον Αντ. Σαμαρά -τότε αρχηγό της Πολιτικής Ανοιξης- ως υποψήφιος πρόεδρος της Δημοκρατίας. Εκλέγεται πανηγυρικά με 181 ψήφους (με τη στήριξη και του ΠΑΣΟΚ) και διαδέχεται τον Κων. Καραμανλή στις 10 Μαρτίου του 1995. Στο ύπατο αξίωμα της χώρας που κατά γενική ομολογία τίμησε με ιδανικό τρόπο, επανεκλέγεται και το 2000 με 269 ψήφους (161 από το ΠΑΣΟΚ, 101 από τη ΝΔ και 7 από ανεξάρτητους βουλευτές) και παραδίδει το 2005 στον Κάρολο Παπούλια, απολαμβάνοντας καθολική αποδοχή ως ένας εκ των δημοφιλέστερων και πλέον αγαπητών πολιτικών. Ιστορική θα μείνει βέβαια η ομιλία του παρουσία του Μπιλ Κλίντον το 1999 όταν απαρίθμησε τα δίκαια εθνικά αιτήματα της χώρας, γεγονός που αναπόφευκτα ήρθε στη συλλογική μνήμη στην πρόσφατη επίσκεψη του Μπαράκ Ομπάμα. 

Το Νοέμβριο του 2000, ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτορας της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Αθήνας και το Φεβρουάριο του 2005, ανακηρύχθηκε επίτιμο μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Έτυχε διαφόρων τιμητικών διακρίσεων και των ανωτάτων παρασήμων ξένων κρατών και είναι Επίτιμος δημότης πολλών Δήμων και Κοινοτήτων της χώρας μας.

Πηγή: www.kathimerini.gr

Κωνσταντίνος Ζούλας