Ο Υπουργός εξέφρασε την απογοήτευσή του από την πορεία των εμπορικών διαπραγματεύσεων με πολύ σημαντικούς εταίρους, όπως ο Καναδάς, η Νότια Αφρική, η Σιγκαπούρη, όσον αφορά στην προστασία των Γεωγραφικών Ενδείξεων και κυρίως της Φέτας. Υπογράμμισε ότι «η υψηλή ποιότητα αλλά και η μοναδικότητα ορισμένων προϊόντων, αποτέλεσμα της συστηματικής προσπάθειας των αγροτών, αλλά και των ποιοτικών μας συστημάτων, όπως οι Γεωγραφικές Ενδείξεις, δεν πρέπει να αμφισβητούνται από τους εμπορικούς μας εταίρους». Επανέλαβε για μια ακόμη φορά ότι «η Φέτα, πέρα από εμβληματική Γεωγραφική Ένδειξη, αποτελεί στυλοβάτη της κτηνοτροφίας μας, νευραλγικό τομέα για την ανάπτυξη, την απασχόληση και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις». Δήλωσε ότι «η ελλιπής προστασία της Φέτας με τον Καναδά, δεν μπορεί να αποτελέσει προηγούμενο για άλλες εμπορικές συμφωνίες» και κάλεσε την Επιτροπή «να εξετάσει προσεκτικά τις προτάσεις που έχει υποβάλλει η Ελληνική πλευρά, ώστε να εξευρεθεί μία κοινά αποδεκτή λύση ώστε να αποφεύγεται ο αθέμιτος ανταγωνισμός για τη Φέτα στις αγορές τρίτων χωρών, από προϊόντα που δεν είναι συγκρίσιμα».

Ο Υπουργός αναφέρθηκε ακόμη στο θέμα των δασμολογικών παραχωρήσεων της Ένωσης για ευαίσθητα προϊόντα μας και τόνισε ότι «πρέπει να μελετώνται προσεχτικά οι επιπτώσεις τέτοιων παραχωρήσεων στους Ευρωπαίους παραγωγούς, όπως η πρόσφατη περίπτωση για επιπρόσθετη αδασμολόγητη ποσόστωση 35.000 τόνων ελαιολάδου Τυνησίας». Η παραχώρηση αυτή, όπως υπογράμμισε, δεν μπορεί να προκαταλάβει τις σε εξέλιξη διαπραγματεύσεις με την Τυνησία, ενώ θα πρέπει η διαχείριση και ο ρυθμός των εισαγωγών να γίνεται προσεκτικά. Όπως ανέφερε, η κατάργηση των μηνιαίων ορίων για τις εισαγωγές αυτές δεν υπήρξε συνετή ενέργεια από πλευράς Επιτροπής.

Τέλος, ο Υπουργός αναφέρθηκε στην προστασία των ενισχύσεων για τους βαμβακοπαραγωγούς, στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων του ΠΟΕ και υπογράμμισε τις ανησυχίες του για τις απαιτήσεις των Λιγότερο Ανεπτυγμένων Χωρών για μείωση της εσωτερικής στήριξης. Όπως δήλωσε «Το βαμβάκι έχει ζωτική σημασία για τη χώρα μου ενώ η Ένωση αντιπροσωπεύει μόλις το 2% της παγκόσμιας παραγωγής και δεν μπορεί να θεωρηθεί απειλή για τις χώρες αυτές. Η Επιτροπή θα πρέπει να τηρήσει σθεναρή στάση σε αδικαιολόγητες επιδιώξεις, που απειλούν τον τομέα».