Αρχείο
- Παρασκευή, 03 Απριλίου 2015
Επιστολή στον Υφυπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κ. Κουτσούκο έστειλε ο βουλευτής Ημαθίας Θανάσης Γικόνογλου, προτείνοντας ένα νέο καινοτόμο σύστημα απόδοσης και επιστροφής του ΦΠΑ και των εισφορών υπέρ ΕΛΓΑ.
Συγκεκριμένα, ο βουλευτής τονίζει τα εξής: «Όπως σας έχω πει και προφορικά για δυο θέματα που αφορούν τις εισφορές του ΕΛΓΑ και την επιστροφή του ΦΠΑ, επιθυμώ να σας κάνω κοινωνό κάποιων σκέψεων μου.Οι αγρότες προπληρώνουν τον ΕΛΓΑ και καταβάλουν το ΦΠΑ με την πώληση της παραγωγής τους, περιμένοντας πολύ αργότερα να εισπράξουν την επιστροφή του ΦΠΑ.
Στην πραγματικότητα οι Συνεταιρισμοί που έχουν την ευθύνη παρακράτησης από τους αγρότες της εισφοράς υπέρ ΕΛΓΑ, δεν το αποδίδουν και δημιουργείται μια αλυσίδα προβλημάτων αιχμής σε περιόδους με πολλές φυσικές καταστροφές.
Ο νέος σχεδιασμός του ΕΛΓΑ προβλέπει ότι οι αγρότες θα έχουν την δυνατότητα αλλά και την υποχρέωση να αυτοπροσδιορίζουν το ύψος της εισφοράς στον ΕΛΓΑ, προεκτιμώντας το ύψος της παραγωγής.
Έτσι ένας αγρότης για 10 στρεμ. ροδάκινο θα δηλώνει κάλυψη ΕΛΓΑ για προβλεπόμενη παραγωγή 3 τόνους το στρέμμα και θα καταβάλει την αντίστοιχη εισφορά με βάση τους πίνακες του ΕΛΓΑ και ένας άλλος θα δηλώνει προβλεπόμενη παραγωγή 4 τόνων το στρέμμα και θα πληρώνει μεγαλύτερο ποσό. Αυτό σημαίνει ότι αν και οι δυο πάθουν το ίδιο ποσοστό ζημιάς θα αποζημιωθούν ανάλογα με την παραγωγή για την οποία έχουν πληρώσει ασφάλιστρα.
Αυτό μπορεί να φαίνεται δίκαιο, αλλά πιθανόν να οδηγήσει πολλούς αγρότες που θα δηλώσουν χαμηλή εκτίμηση παραγωγής επειδή δεν έχουν περισσότερα χρήματα να καταβάλουν, σε οικονομικό αδιέξοδο σε περίπτωση καταστροφής της πραγματικής τους παραγωγής για την οποία θα έχουν υποστεί και αντίστοιχα έξοδα καλλιέργειας.
Μέχρι σήμερα ισχύει παρακράτηση υπέρ ΕΛΓΑ 2% επί του τζίρου της παραγωγής.
Έχουμε λοιπόν δυο θέματα, την καταβολή του ΦΠΑ και τις εισφορές του ΕΛΓΑ, που βαρύνουν τους αγρότες και λόγω του μεγάλου χρονικού εύρους που υπάρχει στην απόδοση τους (από και προς διαφορετικές κατευθύνσεις), προκαλείται σημαντικό πρόβλημα στο τελικό κόστος και την βιωσιμότητα της αγροτικής οικονομίας.
Προτείνω λοιπόν τα εξής:
1. Η καταβολή της εισφοράς του ΕΛΓΑ να γίνεται με την επί τοις εκατό, με παρακράτηση επί του τζίρου της παραγωγής των αγροτών με κλίμακα από 2% έως 5%, ανάλογα με την βούληση του παραγωγού. Έτσι, θα διασφαλιστεί η πραγματική αποζημίωση μιας παραγωγής που καταστρέφεται. Κι αυτό γιατί ο παραγωγός δεν μπορεί να γνωρίζει ούτε ποιο θα είναι το ύψος του τονάζ της παραγωγής του, πολύ δε περισσότερο δεν είναι σε θέση να γνωρίζει με ποια τιμή θα την πουλήσει.
2. Η είσπραξη της εισφοράς να γίνεται από τον παραγωγό και όχι από τον Συνεταιρισμό.
3. Για την καταβολή του ΦΠΑ να ισχύσει σύστημα πίστωσης των αγροτών με δέσμευση της ενίσχυσης που λαμβάνει, από την οποία και εντόκως (αν χρειαστεί) θα παρακρατείται το ΦΠΑ.
4. Το ίδιο να ισχύσει για την απόδοση τω εισφορών του ΕΛΓΑ, στην οποία επιπρόσθετα μπορεί να ισχύσει η παρακράτηση του ποσού από την επιστροφή του ΦΠΑ, ώστε ο παραγωγός να εισπράττει με την εκκαθάριση του λογαριασμού της χρονιάς, καθαρά την υπολειπόμενη αξία της σοδειάς του αφού θα έχουν αποπληρωθεί όλες οι υποχρεώσεις του.
Μιλάμε δηλαδή για μια νέου τύπου "καρτέλα του παραγωγού" μέσα από την οποία θα ρυθμίζονται αυτά που εκείνος οφείλει (για ΕΛΓΑ-ΦΠΑ) και εκείνα που έχει λαμβάνειν (επιστροφή ΦΠΑ, ενισχύσεις, δικαιώματα, αποζημιώσεις ΕΛΓΑ).
Έτσι, αφενός αποφεύγονται οι διώξεις σε βάρος των αγροτών για καθυστέρηση πληρωμών και αφετέρου η διασφάλιση της ομαλής εκπλήρωσης των υποχρεώσεων του κράτους προς αυτούς με την ισχύ των νόμιμων επιτοκίων και για τις δυο πλευρές.
Στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε, οι παραπάνω ρυθμίσεις μπορούν να συμβάλουν στην ομαλή μετάβαση σε ένα νέο καθεστώς ασφάλισης των καλλιεργειών χωρίς να πληγούν τα αγροτικά νοικοκυριά. Οι αγρότες σήμερα δεν διαθέτουν ρευστότητα και αν δεν υπάρξει αυτό το μεταβατικό στάδιο, υπάρχει ο κίνδυνος πολλές παραγωγές να μείνουν ανασφάλιστες με ότι αυτό θα σημαίνει για την επόμενη μέρα σε περίπτωση που πληγούν από κάποιας μορφής φυσικής καταστροφή.
Κατά την ταπεινή εκτίμηση μου, με βάση τα ερεθίσματα που έχω από την τραγική κατάσταση που επικρατεί στα αγροτικά νοικοκυριά, θα πρέπει να υπάρξει αυτή η κοινωνικού χαρακτήρα ρεαλιστική ρύθμιση στις παραπάνω εισφορές, με τη λογιστική διασύνδεση τους, ώστε, αφενός ο αγροτικός κόσμος να προσαρμοστεί στη νέα εποχή της αγροτικής οικονομίας μέσα σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα 2-3 ετών και αφετέρου να διασφαλιστεί η ορθή συμμετοχή του αγροτικού κόσμου στους συνεταιρισμούς, κάποιοι από τους οποίους σήμερα αντί να προάγουν την ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας, συμβάλουν στον μαρασμό με την ανεξέλεγκτη σε μεγάλο βαθμό κακοδιαχείριση σε βάρος των μελών τους».
