Αρχείο
- Παρασκευή, 03 Απριλίου 2015
Του ‘Αρη Τσολογιάννη*
Ονομάζομαι Άρης Τσολογιάννης, είμαι 17 ετών, μεγάλωσα σε επαρχία και για καλή μου τύχη σε μια οικογένεια που μου παρείχε-και συνεχίζει να μου παρέχει, όσο ακόμα μπορεί-ότι χρειάζομαι.
Ασχολούμαι ερασιτεχνικά με την πολιτική και γενικότερα τις κοινωνικές καταστάσεις από τα τέλη του 2011.Το πρώτο μου ερέθισμα ήταν η κοινωνική έκρηξη στις πλατείες. Δεν μεγάλωσα σε πολιτικοποιημένο περιβάλλον, δεν επηρεάστηκα ποτέ από κανένα πρόσωπο του άμεσου περίγυρου μου. Ήταν δική μου απόφαση. Στην δεινή θέση εξομολόγησης της πραγματικότητας ενός έφηβου έρχομαι, αποκλειστικά και μόνο για να ακουστώ, να φωνάξω τις ανησυχίες μου.
Παρατηρώ καθημερινά, λεπτομερώς, κάθε εξέλιξη της Ελληνικής κοινωνίας, όσο μου το επιτρέπει το πρόγραμμα μου και αντιλαμβάνομαι πως η κατάσταση πλέον έχει εκτροχιαστεί τελείως, σε τέτοιο βαθμό που εγώ έχω χάσει πλέον σχεδόν κάθε ελπίδα για οποιαδήποτε κοινωνική αλλαγή προς το καλύτερο. Έχετε ιδέα τι πάει να πει αυτό για κάποιον άνθρωπο που είναι έφηβος, σκεπτόμενος και δημιουργικός; Ναι, έχω χάσει σχεδόν κάθε ελπίδα. Ας εξηγήσω όμως το γιατί, μην με περάσετε και για κανέναν παράφρονα.
Λοιπόν, η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας παραμένει θλιβερή και όλο και χειροτερεύει. Τα στατιστικά στοιχεία, Ευρωπαϊκών αλλά και Ελληνικών εταιριών, μιλούν για τεράστια ανεργία, φτώχεια, ύφεση, αποεπένδυση, καλπάζον δημόσιο και ιδιωτικό χρέος, μετανάστευση, αυτοκτονίες, μειωμένες γεννήσεις-όλα όσα περιλαμβάνει μια εθνική γενοκτονία. Ναι, για εθνική γενοκτονία μιλάω αναγνώστη, εσύ που κάθεσαι και δεν έχεις συνειδητοποιήσει ακόμα σε τι κατάσταση βρίσκεται η χώρα σου, είτε γιατί είσαι βολεμένος, είτε γιατί είσαι αδύναμος να αποδεχτείς την πραγματικότητα και να την αντιμετωπίσεις.
Ιστορικά, και το λέω μετά λόγου γνώσεως, τέτοια φαινόμενα, που τα αποκαλούνε με τον ευγενικό όρο «ανθρωπιστική κρίση» για να μην ταράξουν και ξυπνήσουν τον ραγιά, συμβαίνουν μόνο σε πολέμους και γενοκτονίες. Αν δεν το έχεις συνειδητοποιήσει ακόμα, λυπάμαι που έφτασε στην θέση ένας 17χρονος να στο ανακοινώσει. Αυτό είναι και μια ένδειξη της γενικότερης αποτυχίας σου σαν πολίτης. Αλλά για πάμε λίγο παρακάτω.
Παραπονιέστε όλοι για το σαθρό πολιτικό κατεστημένο που μας κυβερνά με άκρως χουντικές τακτικές, με πολλά ναζιστικά χαρακτηριστικά, από στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών μέχρι Γκεμπελικές τακτικές Μέσων Μαζικής Εξαθλίωσης, όλα τα κομφόρ μιας πραξικοπηματικής κυβέρνησης, που παρασιτεί εις βάρος ενός ολόκληρου λαού.
Παραπονιέστε, γιατί ακριβώς όμως; Εσείς δεν είστε που τους αναδείξατε; Εσείς δεν είστε που τους φτύσατε και τους ξαναψηφίσατε; Εσείς δεν είστε που τα τώρα τους ανέχεστε και τους πληρώνετε κανονικά; Γιατί ακριβώς παραπονιέσαι Έλληνα, για κάτι που συμβαίνει μετά συναινέσεως σου; Η παράνοια σε όλο της το μεγαλείο.
Επιτρέψατε σε μια ολόκληρη μαφία-στην κυριολεξία μαφία-υπηρέτες της διεθνής τοκογλυφίας, να διαχειριστεί τις ζωές σας κατά το δοκούν, αλλά και τις ζωές των αθώων παιδιών σας.
Από που να ξεκινήσουμε; Από την ηθικοπνευματική πτώση; Από την άνοδο της ηλιθιότητας και την κάθοδο της πνευματικότητας; Διότι πρόκειται πρωτίστως για πτώση αξιών και μετά όλα τα άλλα. Τώρα μπορεί να ακούγομαι σαν κανένα γραφικό ραμολιμέντο τύπου Κώστας Πρέκας, αλλά αυτήν είναι η αλήθεια. Επιτρέψατε στις ζωές σας να εισέλθει η βλακεία, η έλλειψη παιδείας και μόρφωσης, η έλλειψη κοινωνικής ευθύνης, η έλλειψη συλλογικότητας. Γιατί ακριβώς λοιπόν φτύνετε και κατηγορείτε τους πολιτικούς; Πρώτα θα έπρεπε να κατηγορείτε τους εαυτούς σας, να είστε πρώτα εσείς οι υπεύθυνοι, ο καθένας ξεχωριστά, και μετά κάποιος άλλος. Η ανάγκη του ανθρώπου να ρίχνει την ευθύνη κάπου αλλού τον οδηγεί στην απραξία και μετέπειτα στην έλλειψη απονομής της δικαιοσύνης. Σε αυτήν την κατάσταση ζούμε τώρα, έχει εκλείψει το αίσθημα της δικαιοσύνης.
Σε αποκάλεσα αναγνώστη μου στην αρχή ραγιά, ίσως να αναρωτιέσαι γιατί. Στις αρχές της αισθητής οικονομικής κρίσης, όταν επιτέλους ξεβολεύτηκε ο κώλος σου, βγήκες στις πλατείες και φώναξες. Αποπροσανατολισμένος και αδύναμος μεν αλλά το έκανες. Τώρα που είσαι ακριβώς; Είσαι πίσω από μια οθόνη και διαβάζεις έναν αγανακτισμένο 17 που έχει σιχαθεί την οκνηρία σου και αποφάσισε να λάβει δράση, με οποιοδήποτε τρόπο. Δεν θα υπήρχε τίποτα πιο ντροπιαστικό για μένα από αυτό. Σε αποκάλεσα λοιπόν ραγιά και λαϊκιστή σκλάβο, γιατί πλέον περνούν οικονομικά και κοινωνικά μέτρα εις βάρος σου και δεν αντιδράς καθόλου. Ξέρεις τι θα γινόταν στην Αγγλία, Γερμανία, Ελβετία, αν υπήρχε ένας Τσοχατζόπουλος, ένας Ζαχόπουλος, ένας Βενιζέλος, ένας Βορίδης, ένας Σαμαράς, ένας Γεωργιάδης, ένας απατεώνας σαν τον Μηλιώνη, τον Μαρινάκη, τον Μπόμπολα; Αν περνούσαν μέτρα τέτοιας οικονομικής λιτότητας κάθε μέρα, ξέρεις τι θα γινόταν; ΧΑΜΟΣ. Εσύ όμως δεν αντιδράς, και κάθε μέρα κάνουν την ζωή σου ακόμη πιο δύσκολη. Ξέρεις γιατί δεν αντιδράς; Γιατί πλέον δεν πρόκειται για κρίση. Πρόκειται για μια κατάσταση η οποία σου έχει γίνει συνήθεια. Αυτό είναι το χειρότερο, ότι έχεις συνηθίσει.
Ο κοινωνικός μιθριδατισμός σου έχει προκαλέσει ανοσία απέναντι σε κάθε τι βάναυσο που κάνουν εις βάρος σου. Η μόνιμη αυτή κατάσταση, είναι αυτό που μου λέει ότι είσαι ένας ραγιάς ,και αυτό μου λέει πως αυτή η κατάσταση θα τραβήξει πολλά χρόνια. Περάσαμε σε μια Ταϊλανδοποίηση της Ελλάδας, μια εκπόρνευση της κοινής συνείδησης και αντίληψης με σκοπό να εξυπηρετήσουμε τα αρπακτικά των διεθνών αλλά και τοπικών αγορών.
Εγώ προσωπικά, απέχω από όλη αυτήν την βοθρίλα. Προσπαθώ να καλλιεργηθώ και να αυτομορφωθώ, να μην υπάρξω ποτέ κορόιδο και υποχείριο κανενός λαμόγιου. Διότι και μόνο στην σκέψη ότι σε λίγα χρόνια θα αρχίσω να φορολογούμαι για να πληρώνω αυτούς τους κρετίνους που καταστρέψανε το μέλλον μου, και μόνο στην ιδέα ότι σε λίγα χρόνια θα θεωρούμε Έλληνας πολίτης και θα συγκαταλέγομαι με όλους εσάς που κάθεστε και ξύνεστε ενώ σας κλέβουνε κάθε υλικό και ηθικό κεκτημένο, δεν μου μένει άλλη λύση παρά να απέχω, από όλους και από όλα.
Όσο για το Ε.ΠΑ.Μ. ,που σίγουρα πολλοί δεν το ξέρετε, λόγω δικής σας ευθύνης φυσικά, είναι το μοναδικό κίνημα το οποίο μου έδωσε λόγο. Σιχαίνομαι τα ποιμνιοστάσια και οποιαδήποτε κίνηση πάει να μου δώσει την δική της γραμμή, δεν θέλω να ελέγχομαι και να κατευθύνομαι από κανέναν. Με το Ε.ΠΑ.Μ. όμως ασχολήθηκα στα σοβαρά, γιατί έπειτα από εξονυχιστικό έλεγχο όλων των κομμάτων και κινημάτων, κατέληξα πως μόνο σε αυτό μπορώ να ταιριάξω σε ένα σημαντικό βαθμό. Διότι δεν με περιορίζει ούτε στο ελάχιστο. Επισημαίνω όμως πως δεν είμαι ταγμένος πουθενά.
Ελπίζω να σας φόρτωσα με πολύ μαυρίλα και στενοχώρια, είναι όλα αυτά που νιώθω και ήθελα κάπου να πω. Νιώθω απογοητευμένος από την γενιά μου που ασχολείται κυρίως με γκομενιλίκια, ρούχα, μαλλιά, μουσικές και οτιδήποτε άλλο είναι της ηλικίας. Δεν λέω, καλά είναι και αυτά, αλλά όχι για κάθε κοινωνία και όχι για κάθε χρονική συγκυρία. Η κατάσταση πλέον έχει γίνει ανησυχητική και δεν το έχουν καταλάβει ακόμα οι συνομήλικοι μου. Δεν πειράζει, θα τον βρούνε και αυτοί τον δάσκαλο τους και δυστυχώς θα τον βρούνε όταν πια θα είναι πολύ αργά.
Δεν ξέρω στο τέλος τι θα καταφέρω να κάνω στην ζωή μου, το σκέφτομαι πολύ για εξωτερικό γιατί θέλω να φροντίσω το μέλλον μου σε υγιές περιβάλλον. Δεν θέλω καθόλου να αλλάξω την ζωή μου απότομα και αν θα το κάνω, να ξέρετε ότι θα το κάνω γιατί θα έχω χάσει πάσα ελπίδα και θα ξέρω πως πρέπει να αποχωρήσω από μια τέτοια κατάσταση για να μην χαθώ και εγώ. Η κατάσταση αυτή λοιπόν, μου φαίνεται πως όλο και πλησιάζει. Όταν όμως φύγω, να ξέρετε ότι θεωρώ όλους εσάς υπεύθυνους που διαχειριστήκατε ανεύθυνα το μέλλον μου-και αλήθεια σας λέω-αυτό δεν θα το συγχωρήσω ποτέ από κανέναν σας, ούτε εγώ, ούτε κανένας συνειδητοποιημένος άνθρωπος της νέας γενιάς.
* ετών 17, μέλος του Ε.Πα.Μ. Ημαθίας
