Τον γνώρισα στην εφημερίδα «Κερκίδα» αν δεν με απατά η μνήμη μου το 1999, όταν ξεκίνησα τη δημοσιογραφία ως ασκούμενος αθλητικογράφος , υπό την διεύθυνση των Βύλλη Γαλανομάτη, Κώστα Τσιμόπουλου και φυσικά του «πατριάρχη» της αθλητικής δημοσιογραφίας στην Ημαθία Γιώργου Γαλανομάτη.
Εξ αρχής μου έκανε εντύπωση το πάθος και η αγάπη του για το Φίλιππο Βέροιας αλλά και για το αθλητικό ρεπορτάζ. Ήταν τέτοιο το πάθος του που πολλές φορές μπορούσες να τον παρεξηγήσεις ή και να μαλώσεις μαζί του, αφού δεν δεχόνταν κουβέντα για τον αγαπημένο του Φίλιππο, σε όλα τα αθλήματα όπου συμμετείχε η ομάδα της Βέροιας.
Βέβαια, η αδυναμία του ήταν το χάντμπολ, όπως και το μπάσκετ, καθώς υπήρξε και ο ίδιος πρόεδρος και παράγοντας του Φιλίππου, τις «χρυσές» εποχές του συλλόγου της Ημαθίας.
Η είδηση του θανάτου του, παρότι γνώριζα τα προβλήματα που αντιμετώπιζε με την υγεία του μου προκάλεσε θλίψη αλλά και μια στενοχώρια που εξελίχθηκε σε πικρία. Τέτοιους ανθρώπους , δυστυχώς δεν τους τιμούμε όπως πρέπει εν ζωή. Σε μια άλλη χώρα τον κυρ Στέφανο αλλά και άλλους αθλητικογράφους (ήδη αναφέρθηκα στον Γιώργο Γαλανομάτη) θα τους τιμούσαν εν ζωή για ποικίλους λόγους. Όχι μόνο για την προσφορά τους ως παράγοντες σωματείων ( στην περίπτωση του ο Στέφανος Οικονομόπουλος έδινε και τη ζωή του για τον Φίλιππο Βέροιας) αλλά και για την προσφορά τους στη δημοσιογραφία. Με αυτόν τον τρόπο, θα γινόταν παράδειγμα και για τους νέους συναδέλφους οι οποίοι χρειάζεται εμποτιστούν τουλάχιστον με το πάθος των παλιών και την προσήλωση τους στη δημοσιογραφική δεοντολογία .
Καλό ταξίδι κύριε Στέφανε..
* Ο Βαλάντης Λιόλιος είναι υπεύθυνος ενημέρωσης της διαδικτυακής εφημερίδας “Naousanews”
