Σαν πολλά μαζεύτηκαν, και κάτι βασικό μας λείπει, μήπως ξεκινήσαμε λίγο στραβά; ανάποδα τα πράγματα. Αφού θέλεις να πας εκδρομή (εξαιρετική απόφαση και επικροτώ πολλάκις), πρέπει να αποφασίσεις πρώτα πού θα πας: Τον προορισμό σου. Τώρα λοιπόν ώρα να βγάλεις τον χάρτη σου, και να εξετάσεις τις επιλογές που σου προσφέρονται. Θέλεις την πιο όμορφη διαδρομή; Από βουνοκορφές και παραλίες; Θέλεις την πιο σύντομη διαδρομή; Να πετάξεις όσο πιο ευθεία γίνεται σαν πουλί; Θέλεις να απολαύσεις τη βόλτα και να συνδυάσεις και άλλες στάσεις;;; Ο χάρτης είναι μπροστά σου και σου παρέχει όλες τις δυνατότητες επιλογής, αρκεί να έχεις ξεκαθαρίσει τον προορισμό και τα κριτήριά σου.
Έτσι πρακτικά λύνονται και όλα τα προβλήματα. Σκέφτεσαι πού θέλεις να πας, αυτό το ονομάζουμε στόχο, και μετά εξετάζεις τις εναλλακτικές διαδρομές για να το φτάσεις, αυτό ονομάζεται στρατηγική. Αν τώρα τα κάνεις ανάποδα…μπορεί να ακολουθήσεις τον ομορφότερο, ευκολότερο, σύντομο δρόμο και να σε βγάλει όπου να ‘ναι. Και συνήθως το ό,τι να ΄ναι, είναι κυριολεκτικά και μεταφορικά η άκρη ενός γκρεμού…
Υπάρχει αλλεργία σε κάποιες λέξεις. ΟΡΑΜΑ…για να την πούμε όλοι μαζί Ο-Ρ-Α-Μ-Α!!! Πέντε αθώα γραμματάκια που συνθέτουν τον μεγαλύτερο φόβο όλων. Γιατί;; Μα γιατί δεν θέλουν να έχουμε, οπότε το δαιμονοποιούν. Διότι, για να τους είμαστε βολικοί δεν πρέπει να ξέρουμε πού πάμε. Και ο στόχος/ όραμα είναι επικίνδυνος επειδή πολύ απλά, ό,τι και να σου συμβεί, όσο και να σε καθυστερήσουν, ό,τι και να σου κάνουν εσύ θα φτάσεις. Θα πας ευθεία; Θα κάνεις ελιγμούς; Σκασίλα μας…και σκασίλα σου. Θα φτάσεις.
Υπάρχουν στόχοι προσωπικοί και υπάρχουν και συλλογικοί, υπάρχουν σχεδιασμοί στρατηγικοί, υπάρχουν βραχυπρόθεσμοι μα και μεσοπρόθεσμοι. «Θεωρίες» θα πουν κάποιοι, «Βλακείες θεωρίες και επιστημονικούρες. Μαθαίνουν μια λέξη και μας την κοπανάνε»…θα πουν άλλοι, «δε μας αφήνουν στην ησυχία μας να γκρινιάζουμε όσο θέλουμε να βγαίνει από μέσα μας το άχτι». «Τόσα λεφτά πέρασαν από τα χέρια τους, τόσα πακέτα (Ντελόρ), τόσα εκατομμύρια, τόσες ευκαιρίες πήγαν χαμένες…μόνο να τα τρώνε ξέρουνε»…Α! Αλήθεια;;; Μη μου πεις…ήθελες να τα επενδύσουν τότε και να αποδώσουν τώρα;;; Είκοσι χρόνια μετά; Λάθος. Κανείς δεν ήθελε. Γιατί αυτό απαιτεί εγκράτεια και διορατικότητα σε μια κοινωνία που έχει μάθει το «Κάλλιο πέντε και στο χέρι παρά δέκα και καρτέρι». Μετά από είκοσι χρόνια, είναι εύκολο να κρίνεις τι έπρεπε να είχε γίνει είκοσι χρόνια πριν. Αυτό το κάνουν όλοι. Η μαγκιά είναι να σκεφτείς τώρα, τι θα αποδώσει είκοσι χρόνια μετά. Αυτό το κάνουν λίγοι. Διότι πολύ απλά αν δεν γίνει, κάθε είκοσι χρόνια, μη σου πω και κάθε χρόνο θα πρέπει να λύνεις τα ίδια προβλήματα με χειρότερα δεδομένα και χειρότερες παραμέτρους μέχρι που μια στιγμή θα σε καπελώσουν.
Αλλά όοοοχι, εμείς δε θέλουμε να περιμένουμε. Σου λέει…πήγε ο Δήμαρχος σε ταξίδια. Πού ‘ναι τα αποτελέσματα;;; Σαν πού να ‘ναι τα αποτελέσματα δηλαδή;; Στη βαλίτσα; Οικοδομούνται σχέσεις, κλείνονται συμφωνίες, υπογράφονται συνεργασίες θεμελιώνεται η εμπιστοσύνη πάνω στην οποία θα βασιστεί η ευρύτερη ανάπτυξη του Δήμου σε βάθος χρόνου. Έρχομαι λοιπόν και αναρωτιέμαι:
Όταν πάει ο γεωργός στο χωράφι για να σπείρει…επιστρέφει την άλλη μέρα με τις κλούβες γεμάτες;;; όχι; ΤΙ::;;;;;ΟΧΙ;;;; Πρέπει να περιμένεις να πιάσει ο σπόρος;;;;!!! Να φυτρώσει, να μεγαλώσει, να ραντίσει, να θρέψει, να κλαδέψει και τι άλλο ακόμα μέχρι να έχει την πρώτη σοδειά και πάλι η πρώτη χρόνια μπορεί να μην είναι καλή, αλλά μετά σταδιακά θα βελτιώνεται…Τι μου λέτε τώρα;;; Ποιος ζει ποιος πεθαίνει!!! Χαιντε χάιντε τζάμπα τόσα λεφτά σε λίπασμα και φυτοφάρμακα.
Αλλά από την άλλη, υπάρχει άλλος τρόπος; Δεν υπάρχει! Έτσι είναι η φύση, έτσι είναι και ο άνθρωπος…φύσει βιαστικός και ανυπόμονος. Αυτό όμως γιατί δεν αξιολογείται στα θετικά; Ο.τι πιο εύκολο θα ήταν να μας προσφερθούν πρόσκαιρες εντυπωσιακές λύσεις που θα ξεθύμαναν στο εξάμηνο, αντ’ αυτού γίνονται συντονισμένες προσπάθειες προσέλκυσης επενδυτών και εισροής επισκεπτών σε βάθος χρόνου. Η μεθοδικότητα και αποτελεσματικότητα αυτών θα αποδώσουν, στα επόμενα χρόνια. Θα είναι μια επιτυχία που ίσως δεν θα καρπωθεί νυν δημοτική αρχή, μα η επόμενη (κατ’ εμέ, μακάρι να δρέψουν τους κόπους τους οι ίδιοι). Στρώνουν δηλαδή το χαλί για την πόλη όχι για τους εαυτούς τους.
Τώρα που το συζητάμε μεταξύ μας, είδα και κάτι ποσά τρομερά! Στα δυόμιση χρόνια θητείας λέει, της νυν Δημοτικής αρχής, έχουν δαπανηθεί χρήματα σε ταξίδια ενώ η προηγούμενη ήταν συντηρητική στις κινήσεις της. Να κάνουμε λέει σύγκριση…ας κάνουμε. Και εγώ προσωπικά βλέπω ότι αυτές οι κινήσεις /μετακινήσεις γίνονται επειδή πρέπει, και επειδή ακριβώς δεν τις έκανε η προηγούμενη δημοτική αρχή σταδιακά ως όφειλε. Και μάλιστα, σκέφτομαι ότι δεν έγιναν αυτές οι επαφές σε πιο ευνοϊκή περίοδο, τότε που τα χρήματα ήταν περισσότερα. Αλλά, δεν πειράζει, άνθρωποι είμαστε. Όταν οι φοιτητές αγοράζουν μόνο γάλα και ψωμί για εβδομάδες και αδειάσουν τα ντουλάπια τους, δεν αναγκάζονται οι γονείς μετά να τα αγοράσουν όλα συγχρόνως για να μπορεί να λειτουργήσει το σπίτι; Αυτό δεν καθιστά τους πιτσιρικάδες οικονόμους και τους γονείς σπάταλους. Αυτό απλά δείχνει κακή διαχείριση του χρόνου και των πόρων από τους πρώτους. Είναι η πλευρά των «δε βαριέσαι, κάτι θα γίνει» κι η πλευρά των «βαριέσαι δε βαριέσαι, κάτι θα κάνω». Οι «κάτι θα γίνει» γκρινιάζουν πάντα στους «κάτι θα κάνω», γιατί με τις πρωτοβουλίες που αναπτύσσουν φαίνονται οι εκκρεμότητες που υπήρχαν.
Οι σωστές επιλογές διοίκησης δεν είναι πάντα οι οικονομικότερες επιλογές. Είναι δυνατόν να υπερηφανεύεται δημοτική αρχή ότι έτυχε χρονιά με μηδενικά έξοδα μετακίνησης; Η με έξοδα που να αντιστοιχούν σε μικρά ποσά μηνιαίως; (και μάλιστα να επικαλείται στοιχεία που να το αποδεικνύουν) Αυτό σημαίνει πολύ απλά ότι οι σχέσεις, οι επαφές και η εξωστρέφεια την οποία έχει ανάγκη ο τόπος είχαν αφεθεί στην τύχη τους. Με την αδράνεια στην «εξωτερική πολιτική» της οποίας διεκδικούν και τα εύσημα, γίνεται θεωρώ αντιληπτή η επιτακτικότατα να καλυφθεί τώρα το χαμένο έδαφος τόσων ετών.
Και κάτι τελευταίο…ναι, τα χρήματα κατ’ απόλυτο αριθμό, ίσως φαντάζουν πολλά. Άλλο όμως το «πολλά», άλλο το «περισσότερα από πριν». Σίγουρα πάντως είναι λιγότερα από όσα χρειάζονται για να κινηθεί η Νάουσά μας όπως της αξίζει. Το αν είναι κάτι ακριβό ή φτηνό, δεν εξαρτάται μόνον από τα χρήματα που έχουμε στην τσέπη μας, είναι και τι θα αποφέρουν τα χρήματα που διαθέτουμε, τι απόδοση θα έχουν, τι μακροπρόθεσμο όφελος. Γιατί υπάρχει η παροιμία «αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι» όπως και η «των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν» και η πόλη μας, πρέπει να μαγειρέψει.
