περπάτησες, κοντοστάθηκες, δεν γύρισες.
Ένα τριαντάφυλλο δήθεν αδιάφορη
έσκυψες, το έκοψες, το μύρισες.
Τόσο διστακτικό το βήμα σου
ακόμη περισσότερο η φωνή μου
που δε σου ζήτησε αυτό που
ήθελε να κάνεις η ψυχή μου.
Ίσως να φταίει ο κόμπος στο λαιμό,
ίσως το βοριαδάκι καθώς φύσηξε,
έκλεισε της καρδιάς τα φύλλα,
δε βγήκε λέξη για το γυρισμό.
Ήρθε και το φεγγάρι και σου μίλησε,
καθώς χανόσουν στη σκιά, κάτι σε ρώτησε,
δεν μπόρεσα ν’ ακούσω μα κατάλαβα
η απάντηση ήταν ναι, η αγάπη σίγησε,
δεν ξέρουμε τι φταίει και δεν μίλησε.
Αφιερωμένο στο θερινό ηλιοστάσιο.
Γιώργος Πολάκης
