Αχ! Μάνα ''Γ ρ α ί α'' (γιαγιά)... Αχ! Παππούδες μου που δεν αγκαλιαστήκαμε ποτέ και δεν κάθισα στα γόνατά σας, αχ Πατέρα Μάνα... Ημέρα Μνήμης και Δακρύων και Αγώνων Αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, 350.000 χιλιάδες νεκροί, 1.200.000 διωγμένοι, πρόσφυγες, 1922... Κωφεύεις Κόσμε; Τουρκία, τα βάρβαρα ''Μογγολικά'' σου Κρίματα και αίματα πότε θα τα πληρώσεις; Έρχεται η σειρά σου; Το καταλαβαίνεις ή το νιώθεις ή άι σιχτίρ σου και πάλι, Μωρέ κυβερνήτα; - 19η Μαϊου: Ημέρα Μνήμης, Πένθους, Αγώνα, για τους απανταχού γης Τραντέλλενες.-
Ένα ποίημα στη γλώσσα που με έθρεψε, μία μετάφραση στη Νεοελληνική που με ρίζωσε.-
ΤΟ ΟΧΙ ΚΙ ΕΝ ΑΜΟΝ ΤΟ ΝΑΙ
Ντο γεραλίν εν η παρά
Η πίκραν τρώει καρδίας
Ατοίν μερ κι έχνε ψυν΄
Ας χάντανε βραδίας
Επήρες στράταν και στρατίν
Σύνορα ένταν ούλε
Άλλο οπίσ΄κι κλώσκεσαι
Άλλο μπροστά κι πάω
Έρθαν και πήγαν τ΄αναγκάς
Έρουξαν μαύρε δάκρε
Νουνιείς, ζουλίεις, βουρλιείς
Κι πίασαμε τ΄άκρε
Για τ΄ άτο λέγω σε ζωή
Έλα να ζούμε αντάμαν
Το όχι κι εν αμόν το ναι
Έλα και φύγον θάμαν
Απάντημαν κι έλαβα
Πως κάγουμαι καρβούν΄
Οψέ ζωήν, σήμερον θάνατον
Πάω κοιμούμαι Αμάραντον
νεοελληνικά
ΤΟ ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΟ ΝΑΙ
Πληγή είναι ο παράς
Η πίκρα κατατρώει
Όσα δεν έχουνε ψυχή
Ας γίνουνε ρολόι
Πήρες τη στράτα το στρατί
Σύνορα είναι όλα
Πίσω πια δεν γυρνάς
Μπροστά πια πως να πας
Έρχονται πάνε οι χαρές
Αφήνουν μαύρα δάκρυα
Σκέπτεσαι, λιώνεις, βρέχεσαι
Δεν δένεσαι στα άκρια
Γι΄αυτό ζωή σου λέω
Έλα να ζήσουμε μαζί
Το όχι δεν είναι σαν το ναι
Έλα και φύγε μια στιγμή
Απάντημα δεν έλαβα
Πως καίγομαι καρβούνι
Εχθές ζωή, σήμερα θάνατο
Ο Άι Λιας στο κορφοβού
