Σε 122 σελίδες και 33 κεφάλαια, μικρά μικρά, έμορφα, νοστιμούλια, τυλίγεται η '' Ζήλια '' ερωτευμένων μακεδόνων, διδασκάλων, καθηγητών, αστυνόμων, στο νησί της Κω, εμπλέκοντας τον Σύριο μετανάστη, λαθρομετανάστη, ''λαθρό'', πρόσφυγα Καρίμ, να θυσιάζεται αναγιγνωσκόμενος. Τι παθαίνεις '' Ζήλια '' πάντα στο τέλος; Χάνεις,μηδενίζεσαι, λυγιέσαι, κι αφανίζεσαι, σκοτώνεσαι!
Δροσερά κυλιόμενος, αθώος, χαμογελαστός, ονειρεμένα πραγματοποιήσιμος,στερεωμένο ποτάμι στα γεφύρια του, σαν πέρασμα λύκου ο λόγος του συγγραφέα, δεινός, ικανός, μαέστρος, ωστόσο απουσιάζοντας σε βάθος οι ολοκληρώσεις χαρακτήρων... Γοητεύεται ο συγγραφέας, άρα μας διαπερνά γοητεία ζωής και βλέψεων, μιας κοινωνίας Κρίσεων , επικρίσεων, καταχρήσεων, θανατηφόρου εφησυχασμού, βιβλίο που μας αναγκάζει να αναμένουμε το επόμενο, ενθυμούμενοι πως οι '' Φάροι '' , απροσδόκητα, και την ημέρα λειτουργούν, τόσο όσο νυκτός και ωφέλιμα... '' οι αμέριμνοι, οι ανήσυχοι, οι υποχρεωμένοι, οι ταξιδιώτες...''
Τι πιο όμορφο από το να κλίνει το βιβλίο, με την ευχή της ηρωίδας Χριστίνας, κραυγάζοντας την, σε χριστουγεννιάτικη παρέα και αναρρώνοντας, η παρ' ολίγον δολοφονοφιλούσα, να σηκώνει το ποτήρι και να εύχεται : '' Στην υγεία του ! '' του ελάχιστα απέχοντος δολοφόνου της, ερωτευμένοι από πριν!
Στην υγεία του αναφώνησε, αναφωνήσαμε, ας είδε και πάλι κλειστή, κατάκλειστη τη βιβλιοθήκη στο γραφείο του γυμνασίου της Κω,
άλλης μιας μέρας που κανείς δεν την άγγιξε, δεν τη χρειάστηκε, μέσα στην τόση αδιαφορία συναδέλφων της για τα βιβλία... και σαν
έρωτας... Εις Υγείαν!
