Για το βιβλίο μίλησαν  οι: Δήμητρα Κουβάτα, φιλόλογος, ποιήτρια, Μάρθα Ζήση, λογοπαιδαγωγός, Ολυμπία Τσίτση, φιλόλογος, ενώ αποσπάσματα διάβασαν η Κατερίνα Μπόσκου και η Δάνα Πετρά.

Περίληψη ‘Τύχη στα τείχη’

Η ‘Τύχη στα Τείχη’ είναι μια γυναικεία ματιά στο σύγχρονο κόσμο. Η κεντρική ηρωίδα, η Ευτυχία, φέρνει στο προσκήνιο προβλήματα και προβληματισμούς για τις σχέσεις γονιών-παιδιών, το χρόνο, τους στόχους, την τύχη. Στην προσπάθειά της να διεκδικήσει αυτά που ο χρόνος της στέρησε, ξεκινάει σεμινάρια δημιουργικής γραφής. Συνομιλεί με τον Φόσε και τον Κάφκα, ανακαλεί μνήμες, γράφει για εννέα γέφυρες, αλλάζει, αναθεωρεί. Τα πρόσωπα δίπλα της και οι παράλληλες ιστορίες τους ενισχύουν  το βασικό κορμό της αφήγησης. Αδιέξοδα, χωρισμοί, διλήμματα, ασθένειες, προσδοκίες, έρωτες, απογοητεύσεις, περιπλανήσεις στη Θεσσαλονίκη, τη Νάουσα, την Κωνσταντινούπολη, τη Νέα Υόρκη. Το πορτρέτο μιας γυναίκας με κόκκινο φόρεμα, μια φωτογραφία, μια γιαγιά που πλέκει, αποτελούν κρίκους της μυθοπλασίας, με φόντο ιστορίες ξεριζωμού. Στο τέλος μια γνωριμία στο φεστιβάλ κινηματογράφου  θα οδηγήσει σε απρόσμενες συναντήσεις. Η αφήγηση είναι κοφτή και συνοπτική με εγκιβωτισμούς, δράση και ανατροπές.

Απόσπασμα από το βιβλίο:

Στο σπίτι στη Χαλκιδική η Ευτυχία κάνει ανασκόπηση. Μετράει τις γέφυρες της μυθοπλασίας. Δεν ξέρει αν υπολόγισε καλά. Μάλλον εννιά. Παίρνει το τεφτέρι και τις σημειώνει: Του Γαλατά, του Καρόλου, του Μιραμπό, του Θανάτου, του χωριού Γέφυρα, του πάρκου και της ρεματιάς στη Νάουσα, του Μπρούκλιν, των Αναστεναγμών. Μέτρησε και τις μεγαλοπρεπείς και τις ετοιμόρροπες. Χωρίς διακρίσεις. Και τις δικές της και των άλλων. Θυμήθηκε κι ακόμα μία, αυτήν του Σάιμον και του Γκαρφάνκελ πάνω από τα ταραγμένα νερά, και ανατρίχιασε. Όχι, δεν θα το πάρει για σημάδι. «Το τέλος της ιστορίας σου, Ευτυχία, δεν είναι και το τέλος της ζωής σου. Κι ας έχουν συμπληρωθεί και με το παραπάνω οι γέφυρες. Έτσι κι αλλιώς, με τους αριθμούς δεν τα πας καλά. Από την άλλη μεριά, με όσα έχεις περάσει, δεν μπορείς να αποφύγεις την υπόνοια ότι ο Σάμσα θα ξαναγυρίσει. Μαζί και η Χημιώ, οι Αμαζόνες σου και η γιαγιά με την πρόσκληση για τον Παράδεισο. Και τα κουβάρια της γιαγιάς δεν είναι σαν το μίτο της Αριάδνης. Μόλις φτάνεις στην άκρη του λαβύρινθου, ανοίγει η πύλη για έναν άλλο. Και σε κάθε πύλη είναι μια ταμπέλα νέον: “Το κούτελο καθαρό”, “Δεν έχεις ρίζες”, “Μπέρδεμα ή σκάλωμα;”, “Όλες οι ιστορίες μοιάζουν”, “Δεν έχεις ρέντα στις συμπτώσεις”».

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

H Γεωργία Μακρογιώργου γεννήθηκε στη Νάουσα. Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη ως εκπαιδευτικός. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακών τίτλων στη διδασκαλία της αγγλικής γλώσσας του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου και στη Δημιουργική Γραφή - Συγγραφή του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας.  Άρθρα και εισηγήσεις της  έχουν δημοσιευτεί σε επιστημονικά περιοδικά και σε πρακτικά συνεδρίων, ενώ ποιήματα και διηγήματά της σε λογοτεχνικά περιοδικά και συλλογικές εκδόσεις. Η ‘Τύχη στα Τείχη’ είναι το πρώτο της βιβλίο.