Όμως, ο ξεριζωμός και η προσφυγιά δεν ήταν αρκετά, για να κόψουν τους ψυχικούς δεσμούς των ποντίων με την πατρίδα τους. Αμέσως μετά την εγκατάστασή τους στις νέες τους εστίες, οργάνωσαν και έχτισαν με δύναμη, κουράγιο και αξιοπρέπεια την καινούργια τους ζωή, συμβάλλοντας τα μέγιστα στην οικονομική, πολιτιστική και μορφωτική ανάπτυξη της Ελλάδας. Μπόλιασαν με τη ζωντάνια και την ενεργητικότητά τους τους ντόπιους και συμμετείχαν σε όλες τις μεγάλες στιγμές του λαού μας, από την εποποιία του '40, της αντίστασης μέχρι και τον καθημερινό αγώνα για επιβίωση, προκοπή και προοπτική. Οι νεότεροι έγιναν άξιοι συνεχιστές μιας ανεκτίμητης πολιτιστικής κληρονομιάς από όλες τις εκφάνσεις των δραστηριοτήτων του Ποντιακού Ελληνισμού.
Η Γενοκτονία των Ποντίων είναι ένα πολύ σημαντικό μέρος της Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας. Υποχρέωση όλων μας είναι να τη σεβόμαστε και να τη μελετάμε. Να τη μεταδίδουμε και να μην την ξεχνάμε. Να την προωθούμε και πάνω από όλα να την ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ.
Γιατί οι πατρίδες είναι σαν τους ανθρώπους, πεθαίνουν από την στιγμή που αρχίζουμε να τις ξεχνάμε''.