.

Βιβλία βιβλία βιβλία... Σας ευχαριστούμε! Καταφτάνουν, διαβάζονται, παραδίδονται στη Βιβλιοθήκη Γιαννακοχωρίου, σε έναν θρίαμβο οίκο, με 17.200 τόμους, κόντρα στους καιρούς, στην αγραμματοσύνη.

Φαίδων Θεοφίλου ''Ο Κύκλος της Κοντινής Ξαδέρφης'' Αγγελάκης 2017

Ποια είναι η Κοντινή Ξαδέρφη; Μια θανάσιμη ποιητική συνομιλία ανάστασης με τη Σαπφώ, που της αφιερώνεται η συλλογή κι ο ποιητής, αγέρωχα στις απώλειες της αντίπαλης ύλης, βαρύνοντας βαθαίνοντας το σύμπαν να προλάβει το βήμα της ποιήτριας, πτώσεις ερωτισμών δια παντός θρήνος.

Φλεγόμενος ανεμοστρόβιλος μνήμης ο ποιητής, αναπόφευκτη φιλοσοφία σκόπιμων ερωτήσεων και αναπάντητων, θαμπές λύσεις ο χρόνος, τα ναυάγια καθώς τα όνειρα ήδη φυλακισμένα, το μέλλον καλεσμένο ως συντόμευση και πάνω στο νήμα συμφωνία...Έτσι αρμόζει η ποίηση, ανάγνωση του κόσμου στις ήττες

Η ΑΝΑΓΚΗ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

Δεν είναι απαραίτητο να μιλά κανείς / Συνεχώς / Υπάρχουν και τα βιβλία των άλλων / Η γοητ Φεύγωευτική προσωρινότητα των συννέφων / Η μονιμότητα του φλοίσβου / Η διάχυση στη ρέμβη... / Θα τα ξαναπούμε

ΤΕΛΕΙΩΣΗ

Κάποτε θα έρθουν οι πράξεις του βίου στην πόρτα μου / Αλλά κανείς δεν θα 'ναι κει ν΄ανοίξει // Θα πετούν οι πράξεις μου σαν έντομα ενοχλητικά / Γύρω απ' την κλειδαρότρυπα / Ύστερα στα παράθυρα / Ζουζουνίζοντας την ύπαρξη μου / Που γεννήθηκε τυχαία / Απ' την ανάγκη ζεστασιάς στο κρύο του χειμώνα // Κάποτε θα περάσω σα νερό απ' το ρυάκι / Που πίσω πια δεν θα γυρίσει / Δε θα με νοιάζει κάποια θέση / Στη μνήμη των ανθρώπων / Ούτε να απασχολώ τη θύμηση τους / Που θέλει να ξεχνά / Θα περάσω στο φως / Αγέρωχο που ξέρει πώς να σβήνει / Ως τότε θα ασκούμαι / Για να μπορώ να πω: Φεύγω // Τι όμορφα που είναι...

.

Ειρήνη Ιωαννίδου '' Σώμα Δρομολόγιο '' Σαιξπηρικόν 2016

Στο πρώτο της βιβλίο η Ειρήνη Ιωαννίδου, καλείται από την ποίηση, περισσότερο τρώγοντας παρά μαγειρεύοντας, να θρέψει τα ποιήματα της, κατατροπώνοντας το σώμα, ανθισμούς εξουσιάζοντας, καρπός ιδρωμένος, τα σούρουπα δεν κρύπτουν θεές, ιδέες γεύσεων, ελάχιστες οι φιλολογικές χειροπέδες, αρνείται να διδάξει, στάζει κάτι σαν μέλι και είναι η γλώσσα νυφικό.

Ήρεμες λέξεις, οι ανάσες κραυγή, βραχείες εικόνες δίχως μουσικές, κλειστή ποίηση, δυνατά άλυτα, πλειοψηφία αυτόφωτων, ενίοτε ωραία πεζολογώντας, ευγενέστατα ευγενικά επιταχύνοντας τα θρίλερ, ο έρως βολοδέρνοντας στον αυτοπροσδιορισμό, σε όλες τις λεπτομέρειες του πάθους, μίας περίληψης δίχως αιώνα

ΚΟΡΙΤΣΙ

στην Ειρήνη Καραγιαννίδου

Τη φωνάζουν κορίτσι / Θα της ράψω ένα κόκκινο φόρεμα / Θα το βάλει με εκείνα τα δωδεκάποντα / Έχει μαύρα μαλλιά / Σπάνιο αίμα / Μακριά δάχτυλα / Έρχεται στον ύπνο τα βράδια / Μου ξηλώνει τις λέξεις / Τις κεντώ ξανά σταυροβελονιά // Άσε με να σου χτενίσω τα μαλλιά / Θα πάρω μια σκάλα / Το βράδυ σε ταϊζω

Μήλο γλυκό στο στόμα / Με κοιτάς σαν έργο τέχνης / Κρεμασμένη στον τοίχο / Έχουμε το ίδιο όνομα: / Παραμύθια

ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ( ΜΠΛΕ )

Στον Πάνο Σταθόγιαννη

Αν μπορείς να καταπιείς τόσο μπλε / Που να κυματίζει η ανάσα μεσίστια / Εν ήδη προφητείας / Να βλάψει μπλε το ήδη μπλε / Τόσων χρόνων // Ωκεανός / Αιθέρας / Ουρανός // Τότε η χρωστική του λόγου σου / Θα γεννήσει τον τόπο / Τον ύστατο της θαλπωρής / Εναέριο και επίγειο / Ώστε / Τα πέλματα μέσα του / Να κυοφορούν άλματα θεσπέσια / Και εγώ να χρειαστώ κι άλλο μπλε / Για να βάψω τα τείχη μου

.

ΗΛΕΚΤΡΑ ΣΤΡΑΤΩΝΙΟΥ '' Σςςς...Ο Θεός Κοιμάται '' Εντός 2014

Διαβάζεις τα ποιήματα και λες τα ακούς, ο ''προφορικός '' λόγος γραπτός, θαρραλέα έτη φωτός, σπέρνει θερίζει φουρνίζει, τουλάχιστον για το ψωμί και για όλους, ταξιδεύει από την Ιωλκό, την Ιαπωνία, τα Αιγαιοπελαγίτικα νησιά, τη Φρύνη, τη Σελήνη, τα φονικά μεροκάματα, έως τους κλώνους της ιτιάς, αόμματα πλήθη, συρματοπλέγματα εξοριών, πονώντας ακόμα η ιστορία, εξευτελίζοντας τον πόλεμο, τον καπιταλισμό, καταπέλτης στον καφέ πικρό κόσμο, μέσα στους χορούς τσαλίμι.

Μια ανδρόγυνη γραφή, μ' απλωμένα αγώνα χέρια ανάγκες, ρεαλισμός δράσεων αποδράσεων και μέχρι το internet φως και φωνή : '' Στο διάολο γιορτές που έχασα / Στο διάολο για όσα έκλαψα '' ή '' Όταν από ερωμένη / Μ' έκανες μάνα σου '' ή '' Άιντε μωρέ ποιητές / Βγείτε στις λαϊκές αγορές / Φτηνό εμπόρευμα...''

ΜΠΑΪΝΤΟΥΖΚΑ (ΖΩΝΑΡΑΔΙΚΟΣ )

Είπαμε να γιορτάσουμε / Κι αρπαχτήκαμε απ' τα ζωνάρια μας / Σταυρωτά τα χέρια /Γύρω α[' τα κορμιά μας / Με μια '' μπαϊντούζκα '' / Απελπισμένη / Πολεμική / Γεμάτη ηρωικές κραυγές και βογγητά / Ετοιμόγεννης σε πρόωρο τοκετό / Διπλά τριπλά χτυπήματα της φτέρνας / Πάνω στα καζάνια της κόλασης // Από μακριά η καμπάνα του εσπερινού / Και η κίτρινι σκόνη απ' το λίχνισμα / Του σταριού στα χωράφια / Πλάνη, ψέμα, πως τούτος ο ουρανός / Του Ιούλη είναι γαλάζιος / Ψέμα σου λέω και το μελτέμι του Αυγούστου / Πως μυρίζει αλμύρα / Μουστιά μυρίζει / Ρακί και τσίπουρο και Αη Γιωργίτικο / Που χτυπά κατακέφαλα / Μπαίνει ο ατμός του στο φανελάκι σου / Στο σώβρακο και μεθάς / Ξεσηκώνεσαι ερωτικά / Πέφτεις στα πελαγίσια κύματα / Ψάχνεις τη γοργόνα να ζευγαρώσεις / Τα δελφινοκόριτσα να χαϊδευτείς ! // Εε ρε πεθυμιές / Βαράει σα σφυρί η '' μπαϊντούζκα '' / Στο αμόνι του νου μου / Απάτη είναι ρεε / Ψέμα ετούτη η ζωή / Σκόνη από στάρι / Κίτρινος ο ουρανός / Και μόνη μου αλήθεια ''εσύ'' // Σκυφτή στο σκαφίδι σου ζυμώνεις το ψωμί / Με τον ιδρώτα απ' τα ρογοβύζια σου / Και λέω αχ μωρέ / Να ήμουνα το βογγητό / Στο πορφυρένιο στόμα σου / Η κούραση στις άσπρες σου γάμπες / Το σημάδι στο λακκάκι του λαιμού σου! // Εε ρε πεθυμίες / Ψέμα ετούτη η ζωή / Απάτη και πόθοι μεθυσμένοι / Ρακί και τσίπουρο μυρίζει ο αέρας / Τα χέρια σταυρωτά γύρω στα κορμιά μας / Ναι μωρέ / Αυτή η '' μπαϊντούζκα '' είν' η ζωή / Κι η φέτα του ψωμιού με ίδρω / Από τα ρογοβύζια σου είναι ζωή

.

Άγις Χαραλαμπίδης '' Δειλινές Ανταύγειες '' Λεμεσός 2017

Έκρηξη '' εύκολων '' ποιημάτων θα λέγαμε από τον Άγι Χαραλαμπίδη, στη δεύτερη ποιητική συλλογή κι εξόρμηση, συλλαμβάνοντας φωτογραφήσεις αφηγήσεων ωραία και τρανά, πολλών υπολογισμών τρυφερότητας, αποχαιρετιστήριων ημερολογίων, επαναλήψιμα στο λυρισμό και τα μαθηματικά σύμβολα, συν, πλην, επί, δια, μ' αβέβαιους τετραγωνισμούς κύκλων, διαυγείς ρυθμούς, με μαρτυρίες παραστρατισμένες, καθρεφτίζοντας μας .

Θαυμάζοντας ο ποιητής τα επόμενα, τα τωρινά, τα προηγούμενα, σε επιγραμματικές διαθέσεις ή των Χάικου, συναντώντας όσα τον επιθυμούν, εύλεκτος, όνειρος πόλος προκρούστης, γίνεται ο κυρίαρχος πνοών...και με μόνη μας ένσταση, ο σχεδιασμός των στίχων στη σελίδα, ατυχής των ποιημάτων.

ΟΡΙΟ ΗΛΙΚΙΑΣ

'' Τελείωσε πια / Το όριο ηλικίας / Δεν επιτρέπεται να ξαναδώσεις αίμα ...'' // Και ξαφνικά ανακαλύπτεις πως η προσφορά / Γίνεται ελεγχόμενο είδος / Η ηλικία βλέπεις... // Μ' ένα πικρό χαμόγελο συγκατανεύεις / Ευτυχώς αυτό / Δεν είναι απαγορευμένο είδος // Το όριο ηλικίας όμως / Ποιο είναι Και ποιος με σιγουριά το καθορίζει;

ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΕΣ

Ένα εκατομμύριο μικρά φωτάκια / Μερικά εκατομμύρια μάτια / Σ' ένα εκατομμύριο κουτάκια / Πίσω από άλλα τόσα παράθυρα / Κοιτάνε πικραμένα // Εικόνα που ποτέ δεν αλλάζει / Εικόνα ασφαλείας / Κάθε εκατό χρόνια μονάχα / Αλλάζουνε οι ψυχές // Όνειρα που πλάθονται / Κ ι ελπίδες / Σ' ένα ωκεανό από μικρά φωτάκια / Στης μεγαλούπολης τα σκοτεινά / Αδιέξοδα σοκάκια

.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ '' Λευκότητα '' Σαιξπηρικόν 2017

Θυσίες, ολιγόλογοι ύμνοι, αφόρητα υπαινικτικοί, απεριόριστα ασκήσεις Αφροδίσιες, ο έρωτας πρωταγωνιστώντας και θνητός, με πολλές κι άλλες τόσες ρωγμές, δούλος, βασιλέας, αρχαίο θέατρο, μη ξεχνάς τη μάνα ή αισθάνομαι Καρτ Ποστάλ, σφαίρα , ποιητής...

Σκόπιμα λυτή γραφή σιωπών, δίκαια μουσικής απώλειας, η γλώσσα ακόμα δεν άρχισε την πλάση του κόσμου, νικώντας τη ζωή και το θάνατο, ο ήρωας τρέχει να σωθεί και δεν προλαβαίνει, βασανιστικά τα δεμένα άλυτα ή τα αντίστροφα!

2.

Η κουλτούρα μας // Η γυναίκα / Η γυναίκα / Η γυναίκα // Η γυναίκα πολιτισμός / Η γυναίκα υπάρχω / Η γυναίκα καμπύλη // Ακίνητος άντρας ανασαίνω

3.

Η κουλτούρα τους // Ο άλλος / Ο άλλος / Ο άλλος // Ο άλλος σκύλος / Ο άλλος φοβάμαι / Ο άλλος μαχαίρι // Θόρυβος γυναίκα δεν ζει

4.

Αττικό φως / Πεντελικό μάρμαρο / Πακιστανοί ξαπλωμένοι πάνω // Καμία γυναίκα

17.

Ποιος θα τρέξει πρώτος; // Ποιητής / Σφαίρα // Οι γυναίκες (φωνάζουν) / Ο ποιητής // Οι άντρες (πάλι) / Η σφαίρα // Βρισκόμαστε // (μάλλον) στη δύση

18.

Ποιος θα τρέξει πρώτος; // Πέτρα / Γυναίκα // Βρισκόμαστε / (σίγουρα) στην ανατολά // ( ή στη Γαλλία)

24.

Θυμός // ( και) εγώ/ Αιωνιότητα // Και μήτρα / Γιέ μου // Ανθίζω / Ανθίζεις // Άνοιξη