Το είδος των έργων, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, δεν ανταποκρίνεται στοιχειωδώς στις βασικές μεγάλες ανάγκες του Δήμου και των δημοτών. Γι΄ αυτό δεν συμφωνήσαμε και προτείναμε ως απαραίτητα τα εξής:

• Συντήρηση όλου του αστικού δικτύου. Συντήρηση αγροτικών δρόμων.
• Συντήρηση-διάνοιξη δασικών δρόμων στο βουνό, μέτρα πυροπροστασίας (κρουνοί,δεξαμενές, καθαρισμός δάσους).
• Σύνταξη πολεοδομικών μελετών επεκτάσεων στις κοινότητες. Κατασκευή όλων των απαραίτητων έργων υποδομής στον Δήμο.
• Καθαρισμός όλων των ρεμάτων, καθορισμός οριογραμμών, έργα αντιπλημμυρικής προστασίας.
• Συντήρηση-προσεισμικός έλεγχος όλων των σχολείων και δημοτικών κτηρίων.
• Οριστική λύση των προβλημάτων υπερκορεσμού στα νεκροταφεία.
• Καθαρισμός παρόχθιων διαδρομών, συντήρηση παλαιότερων έργων Αράπιτσας, Άλσους Αγ. Νικολάου, σε γήπεδα-πάρκα-παιδικές χαρές στην πόλη και κυρίως στις κοινότητες.
• Ανάδειξη όλου του ιστορικού κτηριακού αποθέματος στο Δήμο, αρχαιολογικών χώρων και ιστορικών διαδρομών.
• Ουσιαστική παρέμβαση του Δήμου σε Περιφέρεια και Κυβέρνηση για την ολοκλήρωση του δρόμου σύνδεσης με Εγνατία.
• Ολοκλήρωση από τη ΔΕΥΑΝ έργων ύδρευσης – αποχέτευσης με τις μονάδες επεξεργασίας λυμάτων σε κοινότητες - πόλη.

Όλα αυτά τα έργα αφορούν λαϊκές ανάγκες. Για την υλοποίησή τους απαιτείται ιεράρχηση και υλοποίησή τους σε χρονικό ορίζοντα και διεκδίκηση χρηματοδότησης. Προϋπόθεση αποτελεί η ενιαία μελέτη-σχεδιασμός όπου χρειάζεται και όχι η αποσπασματική αντιμετώπισή τους.

Να συνδέονται μεταξύ τους όπου απαιτείται λειτουργικά-αισθητικά, με κυκλοφοριακές μελέτες και με την τροποποίηση του γενικού πολεοδομικού σχεδίου. Πολλά από αυτά μπορούν να υλοποιούνται με αυτεπιστασία, να διασφαλίζεται η ποιότητά τους και να προβλέπεται η συντήρησή τους, με μικρότερο κόστος, με εργαζόμενους με δικαιώματα, αξιοποιώντας την τοπική αγορά και τους ελεύθερους επαγγελματίες μας.

Όμως η ΕΕ και το κράτος δεν τα θεωρεί αναγκαία και ''επιλέξιμα''. Έχουν σχεδιάσει και υλοποιούν την κατάργηση της αυτεπιστασίας και την παραχώρηση όλων των έργων, όπως και άλλων υπηρεσιών του Δήμου, σε εργολάβους και ιδιώτες. Γι' αυτό εξάλλου υπάρχουν τεράστια κενά στο οργανόγραμμα, που καλύπτονται περιστασιακά με συμβασιούχους.Κάτω από αυτές τις συνθήκες γίνονται τα έργα ''βιτρίνας'' - αναπλάσεων τα πόλης. Γι' αυτό από τα έργα αυτά αποκλείονται οι κοινότητες. Διότι τα αναγκαία έργα δεν θεωρούνται επιλέξιμα και εξαιρούνται από τη διαδικασία χρηματοδότησης. Έτσι εξηγείται γιατί στα έργα βιτρίνας, ενώ υπάρχει ανάγκη συντηρήσεων – διορθώσεων, έχουμε ''ράβε-ξήλωνε''. Ενώ την ίδια ώρα υπάρχουν σπίτια σε λαϊκές γειτονιές που δεν πάει δρόμος, ενώ προβλέπεται.

Αυτά τα έργα βιτρίνας έχουν πολύ μεγάλο κόστος, δεν είναι έργα προτεραιότητας που έχουν ανάγκη λαϊκές γειτονιές και κοινότητες (π.χ. έχουμε 1.6 εκ. πάρκο, 1,2 εκ. ανάπλαση εμπορικού κέντρου, 900 χιλ. έργα ψηφιακού μετασχηματισμού και ψηφιακής αναβάθμισης κλπ.).

Είναι έργα αχρείαστα που προβλέπονται και επιβάλλονται από ΕΕ και τις κυβερνήσεις, προκειμένου να δώσουν διέξοδο στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους και στους προμηθευτές, όπως π.χ., ηλεκτρικά ποδήλατα, έξυπνες στάσεις λεωφορείων, έξυπνες διαβάσεις κλπ. Οι τοπικές διοικήσεις όχι μόνο δεν αντιδρούν, αλλά καμαρώνουν κιόλας για τα έργα αυτά.

Διαχρονικά, λοιπόν. η πλειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου συμφωνεί και υλοποιεί αυτή την πολιτική, που στα πλαίσια της πράσινης ανάπτυξης επιβάλλει έργα που δεν έχουν καμιά σχέση με τις ανάγκες των πολλών, παρά μόνο με τα κέρδη των εργολάβων και των επιχειρηματικών ομίλων, που αφορούν και προμήθειες εξοπλισμών-υλικών.

Συμφωνούν και υλοποιούν την πολιτική υποχρηματοδότησης των Δήμων. Δεν υπάρχει στο λεξιλόγιό τους η λέξη απαιτώ-διεκδικώ. Δεν τολμούν να ζητήσουν ούτε αυτά που οφείλει το κράτος από τα προβλεπόμενα στους Δήμους. Υπενθυμίζουμε ότι αυτά σήμερα ξεπερνούν τα 9 δις ευρώ. Για να καλύψουν το έλλειμμα συμφωνούν και υλοποιούν την ανταποδοτικότητα και τις αυξήσεις τοπικών φόρων