Αναταραχή και αβεβαιότητα για το μέλλον της Ιταλίας στην ευρωζώνη έχει προκαλέσει η ήττα στο δημοψήφισμα και η παραίτηση του Ματέο Ρέντσι από την πρωθυπουργία της χώρας

Του Γιώργου Ουρσουζίδη*

Η θέση  του ΣΥΡΙΖΑ τόσο στις εκλογές του Γενάρη, όσο και στο πρόσφατο δημοψήφισμα ήταν σαφέστατη, όπως σαφέστατη και η εντολή του ελληνικού λαού: διαπραγμάτευση, σκληρή διαπραγμάτευση, μέσα στην ευρωπαϊκή ένωση και στην ευρωζώνη.

          Όσο αφορά στο δημοψήφισμα, ο ελληνικός λαός έντιμα, ειλικρινά, αλλά και  εκκωφαντικά δήλωσε, πως δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των «δανειστών». Ωστόσο, σε μεγάλο ποσοστό έδωσε ρητή εντολή για παραμονή στην ευρωζώνη, (38% «ΝΑΙ», και ακόμα 30% τουλάχιστον απ΄ το«ΟΧΙ»), εξάλλου ο Αλέξης Τσίπρας πήρε σαφή θέση στην κεντρική προεκλογική ομιλία του, θέτοντας το ζήτημα της παραμονής της χώρας στην ευρωζώνη με τρόπο απόλυτα καθαρό. Πάντως, σε κάθε περίπτωση δεν προέκυψε εντολή για ρήξη από το δημοψήφισμα, αλλά απόρριψη των συγκεκριμένων μέτρων, για αυτόν ακριβώς το λόγο ελέγχεται η κυβέρνηση ως ανακόλουθη, καθώς και όσοι εγκρίναμε τα νέα μνημονιακά μέτρα.

          Στην πρωτόγνωρη και σκληρή διαπραγμάτευση που ακολούθησε, η κυβέρνηση ενεργώντας στα πλαίσια αυτής της εντολής έδωσε τη μάχη της.  Για πρώτη φορά στην ιστορία της Ε.Ε. οι πολίτες αντιλήφθηκαν τόσο καθαρά, τι πραγματικά συμβαίνει μεταξύ των κρατών-μελών. Μια σχέση ίντριγκας, οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων, αλλοπρόσαλλων συμμαχιών, ξεδιπλώθηκε σε όλο της το μεγαλείο. Μια ιστορία στην οποία οι πολιτικοί μάχονται για την εξουσία, την επιρροή και το προσωπικό τους εγώ, αδιαφορώντας ακόμη και για το ανθρώπινο κόστος των επιλογών τους.   

          ▲ Το αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο: Συνέχιση της σκληρής μνημονιακής πολιτικής  ή  χρεοκοπία και έξοδος από το ευρώ.

          Ωμή και κατηγορηματική η στάση του κ. Σόϊμπλε και των ακολούθων του, ο πρωθυπουργός αναγκάστηκε να υποχωρήσει – και ορθά έπραξε – αφού είχε σαφέστατη και σοφή εντολή απ΄ τον ελληνικό λαό, να διατηρήσει το ευρωπαϊκό κεκτημένο της χώρας και την γεωπολιτική ισορροπία, κάτι που εντελώς   καιροσκοπικά έθεσαν οι εγκέφαλοι του «ΝΑΙ» στο πρόσφατο δημοψήφισμα, θέτοντας εκβιαστικά το ψευτοδίλημμα..«εντός ή έκτος Ε.Ε.». Ντόπιοι και ξένοι εκβιαστές έλαβαν την περήφανη απάντηση του ελληνικού λαού, που απέρριψε τον εκβιασμό, και ζήτησε με κάθε ειλικρίνεια να γίνει σεβαστή η γνώμη του.

           Όσο αφορά στη «συμφωνία», πρόκειται - κατά κοινή ομολογία -για μια σειράσκληρών, ανεφάρμοστων  και μη αποτελεσματικών οικονομικών μέτρων, με εξαίρεση αυτών που αφορούν στο «συμμάζεμα» του σπάταλου κράτους, του ασφαλιστικού (πρόωρες συντάξεις, εξορθολογισμού κ.λ.π.), όπως και ορισμένων ιδιωτικοποιήσεωνπου θα έπρεπε από χρόνια να υλοποιηθούν, αφού  το κόστος μεταφέρεται στις πλάτες των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα,που προφανώς δεν το αντέχουν!  Πάντως, όσοι φαντασιώνονται ξεπούλημα του ορυκτού πλούτου - όπως συνέβη στο πρόσφατο παρελθόν - καλό θα είναι να αφήσουν τέτοιες σκέψεις .

           Με τα παραπάνω δεδομένα - και ενώ δηλώνω ξανά - πως τα μέτρα είναι ανεφάρμοστα και αναποτελεσματικά, σε ότι τουλάχιστον αφορούν, στο φορολογικό, στις ασφαλιστικές εισφορές και στα «κόκκινα δάνεια», και δίχως άλλη αξιόπιστη και τεκμηριωμένη εναλλακτική πρόταση στο τραπέζι, ψήφισα «ΝΑΙ» στην απαράδεκτη και άκρως εκβιαστική πρόταση των εταίρων, για τους παρακάτω λόγους:

●    Δεν αμφισβητείται η τεράστια προσπάθεια του πρωθυπουργού και των συνεργατών του, για εξεύρεση βιώσιμης λύσης σε επίπεδο Ε.Ε.

●    Τήρησα την ξεκάθαρη λαϊκή εντολή: σκληρή διαπραγμάτευση, μέσα στη ευρωπαϊκή ένωση και στην ευρωζώνη.

●   Χρεοκοπία σημαίνει: αδυναμία καταβολής μισθών και συντάξεων, βαθύ κούρεμα καταθέσεων (όσων ακόμη διαθέτουν), περεταίρω καταστροφή της οικονομίας και ένα νέο μνημόνιοαπεριόριστης διάρκειας με ρήτραυποχρεωτικής εκποίησης της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, μέχρι εξόφλησης και του τελευταίου ευρώ.  

●      Οι «εναλλακτικές» προτάσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας, όχι μόνο δεν αποτελούν λύση, αλλά είναι άκρως επικίνδυνες, ανερμάτιστες, παραπλανητικές,  και κυρίως στερούνται νομιμοποίησης απ΄ τον ελληνικό λαό. Τα περί «αξιοποίησης» κεφαλαίων της Τράπεζας της Ελλάδας και νομισματοκοπείου, είναι ανάξια σχολιασμού και προφανώς στερούνταιστοιχειώδους σοβαρότητας. 

●    Η αργία του χρηματοπιστωτικούσυστήματος της χώρας, μέρα με τη μέρα βαθαίνει το χάος και μας απομακρύνει από όσα υποσχεθήκαμε για οικονομική βελτίωση των ασθενέστερων. Οι τράπεζες πρέπει άμεσα να λειτουργήσουν, ολόκληρη η μεταποιητική δραστηριότητα, η παραγωγή, οι μεταφορές και οι απαραίτητες πρώτες ύλες, εξαρτώνται απ΄ αυτές. Δεν είναι λίγοι οι επιχειρηματίες που προσφεύγουν στη Βουλγαρία και αλλού, προκειμένου να λειτουργήσουν τις επιχειρήσεις τους – μπορεί κανείς να τους κατηγορήσει γι’ αυτό; Οι μικρομεσαίοι και ελεύθεροι επαγγελματίες  βυθίζονται μέρα τη μέρα στο  χάος. Τέλος είναι θέμα χρόνου η εξάντληση της υπομονής του κόσμου, που προκειμένου να εισπράξει τις πενιχρές αποταμιεύσεις του ή τη σύνταξη του, περιμένει ατελείωτες ώρες σπαταλώντας άσκοπα εργατοώρες.

●       Αν η χρεοκοπία αποτελεί τη βέλτιστη επιλογή για τη χώρα, πρέπει να τεθεί στην έγκριση του ελληνικού λαού, με συγκεκριμένο σχέδιο , με κοστολογημένο πρόγραμμα και τεκμηριωμένο χρονοδιάγραμμα, επί του παρόντος δεν υπάρχει κανένα απολύτως επεξεργασμένο σχέδιο, παρά ανεύθυνες αμπελοφιλοσοφίες δήθεν «γενναίων» επιλογών, που  αποτελούν  επικίνδυνες εκτροπές απ΄ βασική εντολή του ελληνικού λαού.

●     Αν η χρεοκοπία αποτελούσε επιλογή για ανέχεια και φτώχεια  λίγων μηνών ή έστω λίγων χρόνων, προκειμένου να διαγραφεί το χρέος, δε θα υπήρχε κράτος που δεν θα έκανε την επιλογή αυτή - και δεν είναι λίγα τα κράτη !! 

●   Πεποίθηση μου είναι, ότι επίκειται «κούρεμα» χρέους σε επίπεδο ευρωζώνης, ώστε να δημιουργηθούν συνθήκες επιβίωσης του συστήματος, σε κάθε άλλη περίπτωση η διάλυση είναι αναπόφευκτη, με συνέπειες όχι μόνο οικονομικές, το πραγματικό κόστος  είναι αδύνατον να αποτιμηθεί.

●     Τέλος θέλω να τονίσω πως, ακόμα και αν μας χαρίζονταν ολόκληρο το χρέος ή αν πετυχαίναμε ακόμη και την διαγραφή του, εφόσον δεν εξαφανιστούν οι αιτίες που το δημιούργησαν επί σαράντα συναπτά έτη, δηλαδή: 1.Αναξιόπιστοι – επίορκοι πολιτικοί, 2. Κομματική ευνοιοκρατία, 3. Χειραγώγηση της δικαιοσύνης 4.Παθογένειες του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα,  5. Γραφειοκρατία – Ρουσφέτια,… δεν έχουμε καμία απολύτως τύχη.

           Αναγκαίο κακό λοιπόν η «συμφωνία», την οποία σύντομα θα κληθεί η Ε.Ε. να αναθεωρήσει, αφού όπως αποδείχθηκε, θέλει να κρατήσει τις «ισορροπίες» εντός της ευρωζώνης. Το «κούρεμα» του χρέους που σήμερα απορρίπτει η Ε.Ε. -  θα συμβεί - και δε θα συμβεί μόνο για την Ελλάδα, αφού τα επίπεδα του χρέους στην ευρωζώνη συνεχίζουν να εκτοξεύονται, με τοχρέος της ευρωζώνης να φτάνει σχεδόν το 92% του ΑΕΠ  για το2014 – το υψηλότερο επίπεδο από την εισαγωγή του ενιαίου νομίσματος το 1999. Με την Ελλάδα πρωταθλήτρια στο 188 % του Α.Ε.Π., ακολουθούν η Ιταλία 132%, η  Πορτογαλία 130%, η Ιρλανδία 110% κ.λπ. Ακόμη και το Ηνωμένο Βασίλειο με ποσοστό 89,4%, ξεπερνά κατά 29,40 % ποσοστιαίες μονάδες το όριοτου Συμφώνου Σταθερότητας του Μάαστριχ. 

          Γίνεται ολοφάνερο, ότι σοβεί σοβαρό οικονομικό πρόβλημα σε επίπεδο ευρωζώνης και γνωρίζουν καλά οι εταίροι μας, ότι δεν αντιμετωπίζεται με υφεσιακά μέτρα, το πενταετές πρόγραμμα στην Ελλάδα, είδαμε όλοι που οδήγησε. Αποτελεί  στρουθοκαμηλισμό η απαράδεκτη  στάση ορισμένων κρατών με χαμηλότερα ποσοστά χρέους, έναντι άλλων με μεγαλύτερα, όπου οι μεν τροφοδότησαν με προϊόντα τους δε, έτσι οι αδύναμοι χρεώθηκαν και οι ισχυρότεροι έμειναν με το χρέος στο «χέρι».

        ▲   Σήμερα  απειλούν με εξόντωση την Ελλάδα – και αποδείχθηκε ότι είναι ικανοί να το κάνουν – μόνο και μόνο για να πειθαναγκάσουν τους υπόλοιπους λαούς, το κόστος όμως είναι μεγάλο και ο συμβιβασμός αναπόφευκτος, το κουτί της Πανδώρας έτσι και το ανοίξεις, δεν μπορείς να το κλείσεις !

         Πρόσφατα είδε το φως της δημοσιότητας, η ανάλυση της Κομισιόν για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, η εν λόγω ανάλυση έρχεται αμέσως μετά τη δημοσίευση της αντίστοιχης έκθεσης του ΔΝΤ, που προβλέπει, ότι το ελληνικό χρέος χρειάζεται σημαντική ελάφρυνση· στο ίδιο «μήκος κύματος» και οι δηλώσεις των εταίρων μας:

 Μ. Γέγκερ (εκπρόσωπος του Γερμανού ΥΠΟΙΚ): «Παίρνουμε στα σοβαρά την ανάλυση του ΔΝΤ για το ελληνικό χρέος» , ενώ ο ίδιος ο κ. Σόιμπλε προτείνει, «βγείτε για ένα διάστημα από την ευρωζώνη για να γλυτώσετε από κάποια από τα χρέη σας». Χρεωκοπία δηλαδή με λιγότερο χρέος και μνημόνιο διαρκείας!

 Ντ. Κάμερον (Πρωθυπουργός Μ. Βρετανίας): «Συμφωνώ με το ΔΝΤ για ελάφρυνση του χρέους».

 Μ. Ραχόι (Πρωθυπουργός Ισπανίας): «Ίσως είναι αναγκαία κάποιου είδους «επέμβαση» σχετικά με το ελληνικό χρέος».

Μάριο Ντράγκι(πρόεδρος της ΕΚΤ): « Απαραίτητη η ελάφρυνση του χρέους».

Κριστίν Λαγκάρντ(επικεφαλής του ΔΝΤ): «Ελάφρυνση του χρέους για να είναι βιώσιμη η συμφωνία»

▲     Όλες οι παραπάνω δηλώσεις  αποτελούν, την Απόλυτη Δικαίωση του ελληνικού λαού, όπως εκφράστηκε στο πρόσφατο δημοψήφισμα, δίδοντάς μας το δικαίωμα να συνεχίσουμε και αποτρέποντας την ανατροπή μας.

▲       Μια άτακτη χρεοκοπία δεν συμφέρει κανέναν, το είπαν με κάθε δυνατό  τρόπο όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς και πάνω από όλα ο ελληνικός λαός  που μας νομιμοποιεί.

▲       Έχοντας υπόψη όλα τα παραπάνω και με την πεποίθηση, ότι μέσα σε ένα αβέβαιο περιβάλλον, όπου δεν διαχειρίζεσαι την προσωπική σου περιουσία και τη ζωή σου, αλλά τις τύχες ενός ολόκληρου λαού, οφείλεις να κάνεις την επιλογή με το λιγότερο ρίσκο, όσο επώδυνη και αν είναι, αποκλείοντας κατηγορηματικά τις «εναλλακτικές ασάφειες» και τις άκρως επικίνδυνες «ακροβασίες» που είδαν τελευταία το φως της δημοσιότητας- έτσι και έπραξα.

          Επουλώνουμε λοιπόν τις πληγές και δημιουργούμε αίσθημα ασφάλειας, δικαιώνοντας όσους μας εμπιστεύθηκαν, τηρούμε στάση αναμονής ενόψει  εξελίξεων, ακόμη και  για την τύχη της ευρωζώνης συνολικά, και προσπαθούμε να βοηθήσουμε τους ασθενέστερους, διεκδικώντας να πληρώσουν αυτοί που καταλήστεψαν το κράτος εδώ και δεκαετίες.

         Αδήριτη ανάγκη και προτεραιότητα για άμεση προστασία, με «ισοδύναμα» ή όποιο άλλο πρόσφορο τρόπο,  εν μέσω κρίσης και όσο  το χρέος δεν είναι  βιώσιμο:

           ●         Στην πρώτη κατοικία

           ●         Στους  χαμηλοσυνταξιούχους και χαμηλόμισθους

           ●         Στους  αγρότες και μικρομεσαίους από υπέρμετρη φορολόγηση  

         Ό,τι «ισοδύναμα» μπορούν να εξασφαλισθούν από οποιαδήποτε πηγή, πρέπει να στραφούν στους αγρότες,  μικρομεσαίους, ελεύθερους επαγγελματίες, ώστε να επανακάμψει η οικονομία, αυτό είναι το πραγματικό στοίχημα της κυβέρνησης. Όσο αντιφατικά και αν φαντάζουν τα παραπάνω, σε σχέση με όσα προβλέπονται στο μνημόνιο, δεν υπάρχει άλλη πιθανότητα ανάκαμψης, αυτό πρέπει να γίνει αποδεκτό και από την άλλη πλευρά, προκειμένου να έχει κάποια πιθανότητα επιβίωσης η νέα «συμφωνία», που επαναλαμβάνω, αφορά σε όλη την ευρωζώνη.

          Τέλος, πιστεύω ότι  ωρίμασαν απολύτως οι συνθήκες για «κούρεμα» του χρέους προς όφελος όλων των λαών της Ευρώπης, αρκεί να επικρατήσει η κοινή λογική. Ο ελληνικός λαός έκανε και με το παραπάνω το καθήκον του, πληρώνοντας ακριβό τίμημα για τα «λάθη» του Δ.Ν.Τ. και εταίρων, γνωρίζει πλέον καλά ποιους απορρίπτει και ποιους  εμπιστεύεται.

 ▲   Είναι αυτός ο λαός, που με το δημοψήφισμα της 5/7/2015 - αγνοώντας απειλές, ψευτοδιλήμματα και υποκρισίες - έστειλε σαφέστατο μήνυμα ανατροπής στους λαούς της Ευρώπης και του κόσμου. 

           Σήμερα οι λαοί της Ευρώπης έχουν διχαστεί, μηδέ εξαιρουμένης της ίδιας της Γερμανίας, αναρωτιούνται, αν το  πραγματικό πρόβλημα  της ευρωζώνης  αφορά στην  Ελλάδα  ή   στην Γερμανία;

            Οι απόψεις που κατατέθηκαν από την κυβέρνηση, κατ΄εντολή του ελληνικού λαού στα πλαίσια της διαπραγμάτευσης, με μεθοδικότητα και επιμονή μέχρις εσχάτων,  υπερασπίζονται  στο ακέραιο το συμφέρον της Ελλάδας και της Ευρώπης -κάποια στιγμή -ή  θα ευδοκιμήσουν,…ή  θα διαλύσουν,  το ούτως ή άλλως σαθρό οικοδόμημα της ευρωζώνης,ο σπόρος του ελληνικού λαού, όπως εκφράστηκε στις 5/7/2015 για  αλλαγή νοοτροπίας και ορθολογικής αντιμετώπισης του προβλήματος, ετέθη, ας βοηθήσουμε να ευδοκιμήσει.

* Βουλευτής Ημαθίας του ΣΥΡΙΖΑ

Του Σίμου Ανδρονίδη

«Ενικός πανικός Πληθυντικός μονάχος Αν κλέβω ουρανό Μπόρες του κλέβω Κορυφοτεθλασμένες Αν αφαιρώ αθροίσματα Προσθέτω Αστροφεγγιές Ερήμην Θέλω τη συγκίνηση». (Ηλίας Τσέχος, ‘Αίγαγρος διαύγεια’).

Του Σίμου Ανδρονίδη

«Κάποιος που με περίμενε ανάμεσα στα βιολιά, βρήκε έναν κόσμο σα θαμμένο πύργο με μπηγμένη τη σπείρα του κάτω απ’ όλα τα μουντά θειαφόχρωμα φύλλα. Πιο κάτω, μες στο χρυσάφι της γεωλογίας, σα σπαθί τυλιγμένο σε μετέωρα  βύθισα το ανήσυχο και τρυφερό χέρι στο πιο γεννητικό απ’ τα γήινα. Έβαλα το μέτωπο ανάμεσα στα βαθιά  κύματα, κατέβηκα σα σταγόνα μέσα στη θειαφένια ειρήνη και, σα τυφλός, γύρισα στο γιασεμί της φθαρμένης ανθρώπινης άνοιξης» (PabloNeruda, ‘Υψώματα του Μάτσου Πίτσου’).