Αρχείο
- Παρασκευή, 03 Απριλίου 2015
Συνεχίζεται για 11η συνεχόμενη χρονιά η επιτυχημένη σειρά των ομιλιών «Αστέρια και Άνθρωποι στη νέα χιλιετία» που διοργανώνουν η Κ.Ε.ΔΗ.Π.Ο.Ν. και η Εταιρεία Αστρονομίας και Διαστήματος Βόλου - παράρτημα Νάουσας.H εναρκτήρια ομιλία με θέμα «Ό,τι λάμπει δεν είναι αστέρι» θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 30 Οκτωβρίου και ώρα 20:00 στην αίθουσα συναυλιών της Εστίας Μουσών. Ομιλητής θα είναι ο διδάκτορας αστροφυσικής και καθηγητής Χαρίτων Τομπουλίδης, πρόεδρος της Εταιρείας Αστρονομίας και Διαστήματος.
Στο περιθώριο της εκδήλωσης θα πραγματοποιηθεί έκθεση δραστηριοτήτων και αφισών για τη συμπλήρωση των 10 χρόνων του κύκλου ομιλιών «Αστέρια και Άνθρωποι στη Νέα Χιλιετία».
Περίληψη ομιλίας
Ο άνθρωπος από τότε που εμφανίσθηκε στη Γη ονόμαζε ότι έλαμπε τη νύχτα στον ουράνιο θόλο, εκτός από τη Σελήνη , αστέρι. Τα χρόνια πέρασαν και η έννοια του αστεριού άλλαξε. Έτσι πολλά από τα φωτεινά σώματα του νυχτερινού ουρανού σήμερα ονομάζονται πλανήτες, άλλα μετεωρίτες, άλλα κομήτες, άλλα αστεροειδείς, άλλα αστρικά σμήνη και άλλα ακόμη και γαλαξίες. Όλα όμως φαίνονται σαν αστέρια. Τα αστέρια που είχαν κόμη- μακριά μαλλιά δηλαδή- ονομάζονταν κομήτες αστέρες. Τα αστέρια που αιωρούνταν, μετεωρίτες αστέρες, (τα λεγόμενα κοινώς « πεφταστέρια»). Τα αστέρια όμως είναι αυτόφωτα σώματα, ενώ τα περισσότερα από τα πιο πάνω σώματα είναι ετερόφωτα. Οι κομήτες είναι βρώμικα παγόβουνα ? τεράστια δηλαδή κομμάτια πάγου - που όταν πλησιάζουν τον ήλιο λιώνουν και οι υδρατμοί από τον ηλιακό άνεμο ανεμίζουν πίσω τους σαν ουρά. Τα πεφταστέρια είναι τα κομμάτια αυτά που έφυγαν από τους κομήτες ή άλλες πέτρες στο μεσοπλανητικό χώρο που όταν η Γη περνά κοντά τους τα έλκει, μπαίνουν μέσα στην ατμόσφαιρα μας και λόγω τριβής καίγονται . Άλλα δε, όπως το λέει και το όνομά τους, είναι πολλά αστέρια μαζί (σμήνη και γαλαξίες), αλλά η απόσταση η μεγάλη τα κάνει να φαίνονται σαν απλά αστέρια. Η απόσταση όμως είναι αυτή που μας ξεγελά και σε ότι αφορά τα δύο πιο γνωστά μας ουράνια σώματα που σημάδεψαν με την παρουσία τους την ύπαρξη του ανθρώπου πάνω στη Γη: Του ήλιου και της Σελήνης.
Ο ήλιος είναι το πιο κοντινό μας αστέρι και η Σελήνη το πιο κοντινό μας ουράνιο σώμα που λέμε ότι είναι ο δορυφόρος μας, ο φυσικός δορυφόρος μας, γιατί τεχνητούς έχουμε πολλούς. Και οι δύο είναι δύο λαμπροί δίσκοι, ο ένας ημερήσιος και ο άλλος νυχτερινός. Οι δίσκοι αυτοί είναι ίσοι φαινομενικά. Είναι όμως ίσοι στην πραγματικότητα; Τα φαινόμενα απατούν. Ο ήλιος σε όγκο είναι 1 300 00 φορές μεγαλύτερος από τη Γη και η Σελήνη 50 φορές μικρότερη από τη Γη. Η διάμετρος του ήλιου όμως είναι 400 φορές μεγαλύτερη της Σελήνης, όσες φορές περίπου είναι και η απόσταση του από αυτήν. Έτσι φαινομενικά είναι ισομεγέθεις δίσκοι και αυτό δίνει σ? εμάς τη δυνατότητα να απολαύσουμε τις εκλείψεις του ήλιου.
Πολλές είναι οι ομορφιές που υπάρχουν γύρω μας. Η τεχνολογία όμως, ενώ έχει ανεβάσει πάρα πολύ το επίπεδο διαβίωσης του ανθρώπου, μας στέρησε από τις ομορφιές του ουρανού και γενικά της φύσης γύρω μας. Η εικονική πραγματικότητα αντικατέστησε την αληθινή. Και ενώ παλαιότερα μία εικόνα ήταν όσο χίλιες λέξεις σήμερα μια εικόνα μπορεί να είναι μια μεγάλη απάτη. Τα παραμύθια της γιαγιάς έγιναν ηλεκτρονικές εικόνες και χάσαμε έτσι την επαφή μας με το φυσικό μας περιβάλλον. Μερικοί άνθρωποι βλέπουν όμορφα πράγματα στον ουρανό, ενώ άλλοι βλέπουν την ομορφιά του ουρανό σε κάθε πράγμα γύρω τους. Αυτό να κάνετε.
Βιογραφικό ομιλητή
Ο Χαρίτων Ε. Τομπουλίδης γεννήθηκε το 1955 στη Νάουσα Hμαθίας. Είναι απόφοιτος του Μαθηματικού Τμήματος της Φυσικομαθηματικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, του Τμήματος Αστροφυσικής του Ινστιτούτου Αστρονομίας του Πανεπιστημίου της Στοκχόλμης και κάτοχος Διδακτορικού στην Αστροφυσική. Ως ερευνητής αστρονόμος-αστροφυσικός ασχολήθηκε με τη Γαλαξιακή και Εξωγαλαξιακή Ραδιοαστρονομία.
Από το 1979 έως το 1989 εργάστηκε ως καθηγητής Αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης και από το 1981 έως το 1994 ως καθηγητής Αστρονομίας στο Λαϊκό Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης. Από το 1985 έως το 1994 εργάστηκε επίσης ως δάσκαλος της ελληνικής γλώσσας σε σχολεία της Στοκχόλμης και ως καθηγητής στα σχολεία ελεύθερου χρόνου της ελληνικής πρεσβείας στη Στοκχόλμη. Από το φθινόπωρο του 1994 εργάζεται ως εκπαιδευτικός στο 1ο Λύκειο Νάουσας.
Σαν προσκεκλημένος της NASA (Εθνικής Αστροναυτικής Υπηρεσίας των Η.Π.Α.) και ύστερα από πρόταση της Εταιρίας Αστρονομίας και Διαστήματος συνόδευσε τους πρωτεύσαντες μαθητές στον 6° Πανελλήνιο διαγωνισμό Αστρονομίας στις εγκαταστάσεις της NASA στο Huntsville της Αλαμπάμα. Εκεί εκπαιδεύτηκε σαν αστροναύτης για οχτώ ημέρες από τις 27 Ιουλίου μέχρι τις 4 Αυγούστου 2001.
Το 1997 ίδρυσε την Εταιρεία Αστρονομίας και Διαστήματος παράρτημα Νάουσας στην οποία και προεδρεύει μέχρι σήμερα. Από το 2000 διοργανώνει σειρά ομιλιών κάθε μήνα σε συνεργασία με την Κ.Ε.ΔΗ.Π.Ο.Ν., όπου καθηγητές απ? όλο τον κόσμο παρουσιάζουν και συζητούν με το ακροατήριο μια εισήγηση στο θέμα της σειράς «Αστέρια και Άνθρωποι στη νέα χιλιετία».
Έχει δημοσιεύσει δεκάδες άρθρα και πραγματείες σε εφημερίδες και περιοδικά, επιστημονικά και μη. Από το 1995 είναι και μέλος της Planetary Society, με έδρα την Πασαντίνα της Καλιφόρνια των ΗΠΑ και από το 1999 μέλος της Ακαδημίας Επιστημών της Νέας Υόρκης. Ήταν τέσσερα χρόνια υπότροφος των ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΚΛΩΣΤΗΡΙΩΝ (1973-78). Έλαβε υποτροφία από το Συμβούλιο της Ευρώπης (1982-83) και από το Σουηδικό Ινστιτούτο σαν επισκέπτης ερευνητής στη Σουηδία (1983-1985). Είναι συγγραφέας δυο επιστημονικών βιβλίων, της
«Ουρανογραφίας, η Ιστορία των Αστερισμών» (ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ - Α.Α. Λιβάνης, 1997 2η έκδοση) και «Στο κέντρο της Απεραντοσύνης» (ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ - Α.Α. Λιβάνης, 1999). Μετάφρασε και σχολίασε από τα αγγλικά το βιβλίο «Η Μυστική Ιλιάδα του Ομήρου» (ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ - Α.Α. Λιβάνης, 2000).
Είναι παντρεμένος με Σουηδέζα δημοσιογράφο και έχει τρία παιδιά.
