Του Γιώργου Ουρσουζίδη*

        Το βασικό ζητούμενο κάθε εκλογικής διαδικασίας, αφορά στην ανάδειξη σταθερής κυβέρνησης, ιδιαίτερα  αυτήν την περίοδο που η χώρα διανύει μια πρωτοφανή κρίση και τα προβλήματα φαντάζουν ανυπέρβλητα.

Του Χάρη Μόχλα*

Το πρόβλημα με τα νοσοκομεία της Ημαθίας είναι χρόνιο και διαρκές με συνέπεια η επιπτώσεις στην ποιότητα παροχής υγείας στους πολίτες να είναι προβληματική και ενίοτε επικίνδυνη για την υγεία τους. Οι ελλείψεις σε προσωπικό και υλικά είναι σε όλους γνωστές και πολλές είναι οι φορές που οι γιατροί αλλά και οι εργαζόμενοι έχουν καταγγείλει με ανακοινώσεις στον τοπικό τύπο.

Του Κώστα Λαπαβίτσα*

Το νέο μνημόνιο είναι ένα κείμενο 56 σελίδων που θέτει το πλαίσιο της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής της Ελλάδας για τα επόμενα χρόνια. Αντιπροσωπεύει το θρίαμβο των δανειστών και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο κ. Σόιμπλε αναδείχθηκε σε σθεναρό υποστηρικτή του στη Γερμανική Βουλή. Το πρόγραμμα του Σόιμπλε εφαρμόζει πλέον η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με την αμέριστη συμπαράσταση της ΝΔ, του Ποταμιού και του ΠΑΣΟΚ.

Του Γιώργου Ουρσουζίδη*

Μετά από πέντε χρόνια εφαρμογής, της «λάθους» συνταγής του πρώτου και δεύτερου μνημονίου, όπως απερίφραστα δήλωσε ο πρώην ισχυρός άντρας του Δ.Ν.Τ. Ντομινίκ Στρος Καν, νοιώσαμε όλοι στο πετσί μας τις συνέπειες αυτού του «λάθους».

        Σήμερα καλούμαστε να ψηφίσουμε το τρίτο κατά σειρά μνημόνιο συνεργασίας. Αναρωτιέται κανείς, δικαιολογείται μια τέτοια ενέργεια, όταν έχουμε την πρόσφατη εμπειρία των τελευταίων ετών; Λογικά θα έπρεπε, να αρνηθούμε κάθε συζήτηση για επιβολή νέων υφεσιακών μέτρων και περαιτέρω «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας – ιδιαίτερα όσοι δραστηριοποιούνται στον ιδιωτικό τομέα.

        Όμως, νιώθω βαθιά μέσα μου, πως το αίσθημα της ανακούφισης είναι αυτό που κυριάρχησε στους πολίτες με την αναγγελία της «συμφωνίας» και του τέλους της πολύμηνης διαπραγμάτευσης - με τα όποια λάθη - που εύλογα μπορεί να καταλογίσει κανείς στους κυβερνητικούς χειρισμούς. Ο παραπάνω ισχυρισμός ενισχύεται από το γεγονός, ότι ποτέ δεν κατατέθηκε καμία απολύτως εναλλακτική πρόταση ενώπιον του ελληνικού λαού, να τύχει της έγκρισης του, ώστε να νομιμοποιεί την κυβέρνηση για ανάληψη πρωτοβουλιών. Αυτή είναι η ωμή αλήθεια.-

         Ακολούθησε η υποχώρηση της ελληνικής πλευράς και η εκβιαστική επιβολή των όρων συνθηκολόγησης από τους «νικητές». Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμεότι, «το δίκαιο της πυγμής» επιβάλλεται από τους ισχυρούς - και δεν συνομολογείται -όπως θα έπρεπε να συμβαίνει σε μια διαπραγμάτευση! Το γεγονός αυτό, ίσως    φανεί χρήσιμο στην ελληνική πλευρά.

        Με το πρόσφατο δημοψήφισμα η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στον πρωθυπουργό - κυριολεκτικά αγανάκτησε - όταν  το σύστημα των διαπλεκόμενων συμφερόντων, από κοινού με το «κίνημα των 5 πρωθυπουργών», (Μητσοτάκη – Σημίτη – Καραμανλή – Παπανδρέου – Σαμαρά), επιχείρησαν να τον ανατρέψουν και να βγουν ξανά στο προσκήνιο! Η απάντηση ήταν αναπάντεχα ηχηρή και αποστομωτική.    

         Ο ίδιος λαός απαιτεί από την κυβέρνηση - ώστε να συνεχίζει να την εμπιστεύεται - τα παρακάτω απλά πράγματα: Αξιοπιστία λόγων και έργων, ανεξάρτητη δικαιοσύνη, τέλος στο καθεστώς της κομματικής ευνοιοκρατίας με αξιοκρατικές προσλήψεις στο δημόσιο τομέα, πρόσβαση στο σύστημα υγείας, ηρεμία και σταθερότητα στην άσκηση πολιτικής, στήριξη του μικρομεσαίου επαγγελματία και του αγρότη, διασφάλιση χαμηλών συντάξεων και μισθών.

        Όλα τα παραπάνω, αποτελούν ζητούμενα επί δεκαετίες για τους Έλληνες πολίτες, πλην όμως η παθογένεια του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου της χώρας - αυτό που ο πολίτης απολύτως εύστοχα αντιλαμβάνεται ως διαπλοκή -  όχι μόνο εμπόδισε την ανατροπή του καθεστώτος αυτού, αλλά επέβαλλε τη διατήρησή του σε βάρος των Ελλήνων πολιτών.

       Στο χέρι μας είναι να το αλλάξουμε, αλλιώς ας πάμε σπίτι μας!

      Ο ελληνικός λαός που μας εμπιστεύθηκε, γνωρίζει καλύτερα απ΄ τον καθένα, ότι οι υποχρεώσεις που ανέλαβε η χώρα για τα επόμενα τρία χρόνια είναι απόλυτα ασφυκτικές και ανεφάρμοστες, όμως τη διαχείριση αυτής της κατάστασης την ανέθεσε σε εμάς και στον πρωθυπουργό, πρέπει να ανταποκριθούμε με επιμέλεια, σκληρή δουλειά και συνέπεια.  

* Βουλευτής Ημαθίας του ΣΥΡΙΖΑ

Υ.Γ.  Αναφορικά με το μνημόνιο, θα ακολουθήσει αναλυτικό κείμενο για τα υφεσιακά μέτρα που περιλαμβάνει, αλλά και ορισμένα μέτρα, που από χρόνια θα έπρεπε από μόνοι μας να είχαμε υλοποιήσει-και δεν το πράξαμε- όπως επίσης και για τη διαδικασία ψήφισης του 3ου μνημονίου.

Tου Κώστα Λαπαβίτσα*

Η νέα δανειακή σύμβαση που υπερψήφισε η Βουλή στις 14 Αυγούστου 2015 μπορεί να χαρακτηριστεί αποικιοκρατική για λόγους που θα εξηγήσω παρακάτω. Αντίστοιχο είναι και το μνημόνιο που τη συνοδεύει, το οποίο και θα αναλύσω σε επόμενο άρθρο.