Από τη μία έχουμε το ΝΑΙ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την τσέπη μας. Θα μας κοστίσει επιπλέον 8 δις. Το γιατί ανέβηκε τόσο πολύ ο λογαριασμός, αποτελεί θέμα άλλης συζήτησης. Όμως γνωρίζουμε τον λογαριασμό. Γνωρίζουμε επίσης, το βιώσαμε, τι σημαίνει η Ελλάδα από το 1978 να ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μπορεί κάποια δισεκατομμύρια να εκλάπησαν, κάποια άλλα είμασταν ανίκανοι να τα απορροφήσουμε, αλλά ήταν αμέτρητα δισεκατομμύρια που έφτασαν στις τσέπες μας, έφτασαν στις δουλειές μας, στις πόλεις και τα χωριά μας.
Το ΝΑΙ ξέρουμε τι είναι. Το ΟΧΙ ξέρουμε; Τι θα συμβεί χειρότερο από αυτό που ζούμε τούτες τις μέρες, με την πραγματική οικονομία στον γύψο; Κανείς δεν μας λέει. Ή μάλλον κάποιοι το ψέλλισαν, όπως ο πρώτος βουλευτής Ημαθίας. Δελτίο στα τρόφιμα, αυτό είναι το μέλλον μας; Κανείς δεν θέλει να το πιστέψει, όπως κανείς δεν ήθελε να πιστέψει ότι θα κλείσουν οι τράπεζες. Είναι κινδυνολογία ή μήπως πραγματικότητα;
Αν πούμε ένα «περήφανο» ΟΧΙ, γυρίσουμε στη δραχμή και ας δεχτούμε ότι μετά το αρχικό ΧΑΟΣ ξαναέρθει μια όποια ισορροπία, μπορεί κάποιος να απαντήσει στα εξής ερωτήματα:
1.Ποια θα είναι η ισοτιμία και ποιος σε τι επίπεδα θα διαμορφωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις;
2.Πόσο θα κοστίζει το καλάθι της νοικοκυράς; Ποια θα είναι η πραγματική αγοραστική δύναμη του νέου νομίσματος;
3.Υπό ποιες συνθήκες θα λειτουργήσουν οι επιχειρήσεις, η αγορά και το λιανεμπόριο; Να πάρουν θέση οι επαγγελματικοί φορείς και το Επιμελητήριο.
4.Πώς θα λειτουργήσουν οι μεταποιητικές βιομηχανίες, όταν για να παράξουν, το 60% του κόστους είναι εισαγόμενο; Πάλι θα πληρώσει τη διαφορά ο αγρότης;
5.Τι θα γίνει με την ΚΑΠ και τις επιδοτήσεις των αγροτών; Να μας απαντήσουν αυτοί που μας τα δίνουν, όχι οι εγχώριοι διαχειριστές των κονδυλίων.
6.Τι θα απογίνει το νέο ΕΣΠΑ; Μπορεί η τοπική αυτοδιοίκηση να επιβιώσει δίχως ΕΣΠΑ και ευρωπαϊκή συμμετοχή στα έργα; Μπορούν να λειτουργήσουν οι παιδικοί σταθμοί; Σε αυτό το ερώτημα οφείλει και πρέπει να απαντήσει η δημοτική αρχή.
7.Και τέλος, τι θα ισχύσει για τα δάνεια; Τόσο της χώρας όσο και τα δικά μας, των πολιτών και των επιχειρήσεων.
Για να αποφασίσει κανείς τι θα ψηφίσει σε αυτό το εθνικό δίλημμα, πρέπει να γνωρίζει τον λογαριασμό. Αναμφίβολα το ΟΧΙ θα μας προσφέρει μια συναισθηματική εκτόνωση, όμως τελικά πόσο θα μας κοστίσει;
Η συμμετοχή της Ελλάδας μας στην Ενωμένη Ευρώπη είναι μια ιστορική κατάκτηση του Ελληνικού Λαού και οφείλουμε να τη διαφυλάξουμε πάση θυσία. Αυτές τις ιστορικές στιγμές για την πατρίδα μας, είναι καθήκον όλων των πολιτικών προσώπων να μην κρύβονται αλλά να πάρουν ξεκάθαρη θέση.
Μετά από όσα περάσαμε, η καρδιά μας λέει ΟΧΙ, αλλά τι θα πει το μυαλό; Ελπίζω η καρδιά του πρωθυπουργού, να ακούσει το μυαλό του και την Κυριακή να αποφύγουμε ένα διχασμό που θα πληγώσει ακόμα περισσότερο την ήδη ταλαιπωρημένη Ελλάδα μας. Η λιγότερο εθνικά επιζήμια επιλογή είναι να μην γίνει το δημοψήφισμα. Αλλά κι αν γίνει, εύχομαι η Δευτέρα να μας βρει μονιασμένους στο Ευρωπαϊκό μέλλον της πατρίδας μας και μετά, επιτέλους, με ηρεμία και σταθερότητα, να συναποφασίσουμε για την παραγωγική ανασυγκρότηση αυτής της ευλογημένης ευρωπαϊκής γωνιάς του πλανήτη.
* ο Ζήσης Πατσίκας είναι δημοτικός σύμβουλος Βέροιας
