Θα μπορούσε να είναι μονόλογος από έργο του Μπέκετ ή του Ιονέσκου, πάντως σίγουρα από το θέατρο του παραλόγου. Κι όμως είναι η σημερινή κατάσταση την οποία βιώνουμε. Μια οικονομική κρίση και ένας ιός έφεραν τα πάνω κάτω. Τα δικαιώματά μας έχουν καταργηθεί εργατικά, ατομικά, πάσης φύσεως.
Έχουμε μια κυβέρνηση που το μόνο που κάνει είναι να διαχειρίζεται την κρίση προς όφελος των λίγων και στο λαό δίνει ψίχουλα. Αυτή είναι η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη. Κουνάει το δάχτυλο στους απλούς πολίτες και υποβάλλει τα σέβη της στους μεγαλοκεφαλαιούχους.
Φυσικά ένας υποψιασμένος πολίτης δεν περίμενε κάτι διαφορετικό. Η μεγάλη πλειονότητα όμως τους ψήφισε γιατί έταζαν τα πάντα στους πάντες, προεκλογικά. Και τώρα βλέπουν ότι γελάστηκαν με τον χειρότερο τρόπο.
Απ’ την άλλη δεν υφίσταται ανεξάρτητος τύπος και ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι για να ελέγξουν την εξουσία. Είναι όλοι ¨πιασμένοι¨. Αυτό που συμβαίνει σ’ αυτό το χώρο είναι πρωτοφανές και τραγικό. Όλοι συναγωνίζονται ποιος θα προσφέρει τις καλύτερε υπηρεσίες στους κρατούντες. Και ο χορός καλά κρατεί.
Το μόνο που απομένει είναι ο λαϊκός παράγοντας. Να κινητοποιηθεί για να σώσει ό,τι μπορεί να σωθεί.
