Τα αστικά κόμματα, πάσχουν από ιδεολογική και πολιτική καθαρότητα και σταθερότητα και από έλλειψη δημοκρατικής λειτουργίας.
Αυτό, βοηθά τους τυχοδιώκτες της πολιτικής, διαφόρων τύπων και ποικίλης εμβέλειας, να περιφέρονται από κόμμα σε κόμμα, ψάχνοντας δεύτερη και τρίτη ευκαιρία για βόλεμα και «κοινωνική καταξίωση».
Και οι μεν ηγεσίες των κομμάτων τους βαφτίζουν σε ειδικές κομματικές κολυμβήθρες για «εξαγνισμό», η δε κοινωνία δυστυχώς, επιβραβεύει πολλούς από αυτούς….
Η δομή και λειτουργία του κράτους , με το συγκεντρωτισμό και τη γραφειοκρατία της, (ένα κουβάρι οικονομικών- κοινωνικών-πολιτικών-πολιτιστικών συμφερόντων-βολέματος και συμπυκνωμένης ανικανότητας) εμποδίζουν την ανάπτυξη και συμβάλλουν καθοριστικά στον εκμαυλισμό, το πολιτικό και κοινωνικό αλισβερίσι, την αναξιοκρατία και την πελατειακή λογική.
Μέσα σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον, σε συνδυασμό με τη μόνιμη οικονομική δυσπραγία και τον συνεχή δανεισμό, δεν επιβιώνει το ήθος και η ηθική της πολιτικής.
Η τελευταία καπιταλιστική κρίση στην πατρίδα μας δημιούργησε και ανθρωπιστική κρίση. Από κακή διαχείρισή της –της κρίσης- και γιατί το όλο μας παραγωγικό μοντέλο δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις κοινωνικές μας ανάγκες.
Όλα τα αστικά κόμματα, «όρμησαν» να σώσουν την κοινωνία. Κάποια από αυτά, χωρίς σαφή πολιτικό και ιδεολογικό προσανατολισμό και χωρίς οργανωτική δομή που χαρακτηρίζει ένα κόμμα.
Η κοινωνία κουρασμένη από τα τεράστια προβλήματά της και απογοητευμένη από τα κόμματα που διαχειρίστηκαν την κρίση, αναζήτησε εναλλακτικές πολιτικές λύσεις με νέα ηθική στη διακυβέρνηση…
Ο ΣΥΡΙΖΑ με σύνθημα «έρχεται η Ελπίδα και η ώρα της Αριστεράς», κέρδισε τις εκλογές.
Η ηγεσία του βέβαια, με την αριστερή παιδεία, γνωρίζει πως μια αριστερή κυβέρνηση αν θέλει να σέβεται τον εαυτό της χρειάζεται αριστερή πολιτική που με τη σειρά της χρειάζεται μια… αριστερή οικονομία, που όμως δεν υπάρχει.
Επίσης, χρειάζεται ένα διεθνές περιβάλλον που να την ευνοεί. Που όμως, δεν υπάρχει. Γιατί σοσιαλισμός σε μια χώρα , μέσα σε ένα παγκοσμιοποιημένο, καπιταλιστικό σύστημα, απλά δεν γίνεται.
Εκτός αυτού, μια «αριστερή διακυβέρνηση» όπως αυτή που θέλει να επιβάλει , δεν επιβιώνει μέσα στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία. Εκτός , αν θέλει να γίνουμε, Αλβανία του Εμβέρ Χότζα.
Συνειδητά δηλ, είπε αναλήθειες στον Ελληνικό Λαό.
Μετά τις εκλογές, σχηματίστηκε μια …«αριστεροδέξια» Κυβέρνηση, για να αποδειχθεί για μια ακόμη φορά, πόσο πιο δυνατή συγκολλητική ουσία είναι η Εξουσία σε σχέση με ιδεολογία και πολιτική. Που αναιρεί όμως, την ηθική στον ιδεολογικό τους πυρήνα. Εκτός κι αν δεν είναι αυτά που δηλώνουν…
Αυτή η Κυβέρνηση, απευθύνθηκε στην καπιταλιστική Ευρώπη και της ζήτησε να αλλάξει την καπιταλιστική της δομή και λειτουργία, «γιατί έτσι αποφάσισε ο Ελληνικός Λαός». Χωρίς βέβαια, να λάβει υπόψη ότι και οι Κυβερνήσεις των Ευρωπαϊκών χωρών, εκλέχτηκαν με δημοκρατική διαδικασία.
Κλασσικοί του Διαλεκτικού Υλισμού και επαναστάτες όλου του κόσμου υποκλιθείτε…
Η Κυβέρνηση, αφού έκανε τον … «επαναστατικό» της κύκλο, προσγειώθηκε στην ευρωπαϊκή καπιταλιστική πραγματικότητα. Τη σκληρή κι ανάλγητη. Πράγμα βέβαια, που από την αρχή γνώριζε ότι έτσι θα γίνει.
Η Κοινωνία, εύχεται και ελπίζει σε μια καλή συμφωνία με προοπτική Ανάπτυξης. Αν και τα μέχρι σήμερα δοσμένα δεν ευνοούν αισιοδοξίες…
Βέβαια, τα μεγάλα λόγια κι η Αριστερή φρασεολογία, θα παραμείνουν για εσωτερική κατανάλωση και επικοινωνιακούς λόγους.
Από κοντά και η ΑΝΕΛ, που θα αρκεστεί στο δορυφόρο μιας εξουσίας, με τις «πατριωτικές» της κορώνες.
Και το ήθος και η ηθική της πολιτικής αυτής της Αριστεράς, πάνε περίπατο. Θα την επικαλεστούν πάλι αργότερα αν την χρειαστούν;
Στην αναγκαιότητα για βαθιές τομές και αναδιοργάνωση του πολιτικού συστήματος και των κομμάτων με προοδευτικό πρόσημο, το ήθος και η ηθική θα δράσουν καταλυτικά.
Μια ρομαντική ίσως, θεώρηση της Πολιτικής και της ενασχόλησης με τα Κοινά…
*O Θανάσης Γεωργιάδης είναι σ. ιατρός και πρώην βουλευτής Ημαθίας με το ΠΑ.ΣΟ.Κ.
