Τον Οκτώβριο του 2014 λαμβάνω την απόφαση να διοργανώσουμε Χριστουγεννιάτικο χωριό στο πάρκο της Νάουσας. Είναι η αρχή της θητείας μου και με τον ενθουσιασμό και την άγνοια κινδύνου της νιότης, αν θέλετε, θέτω προτεραιότητα να δώσω μια ανάσα στην ημιθανή οικονομική ζωή της πόλης. Απευθύνομαι σε εταιρείες που ασχολούνται με τη διοργάνωση αντίστοιχων εκδηλώσεων και βρίσκω κάποιες που δείχνουν ενδιαφέρον για να αναλάβουν το κόστος της εκδήλωσης. Ξεκινώ αμέσως τις προετοιμασίες για τη δημιουργία του Χριστουγεννιάτικου χωριού στη Νάουσα, το οποίο σπεύδω να επικοινωνήσω στους επιχειρηματίες της πόλης.
Την ίδια ώρα αναλαμβάνω την τεράστια ευθύνη να διαχειριστώ το ναυάγιο που μας παρέδωσε η προηγούμενη διοίκηση – το ξενοδοχείο στον Άγιο Νικόλαο. Η κατάσταση είναι τραγική. Οι εργαζόμενοι είναι απλήρωτοι πολλούς μήνες. Η έγνοια μου είναι πώς θα μπορέσω να προσφέρω ανακούφιση σε αυτούς τους ανθρώπους –να κάνουν με αξιοπρέπεια γιορτές. Δεδομένου πως το Κιόσκι βρίσκεται υπό τη διαχείριση της ΕΤΑ προκρίνω τη λύση να προχωρήσει σε μίσθωση του χώρου η ΕΤΑ και να αναλάβει αυτή να πωλεί ροφήματα και φαγητό στους επισκέπτες του Χριστουγεννιάτικου χωριού με τη δέσμευση πως όλα τα έσοδα θα καλύψουν τις ανάγκες των εργαζομένων της ΕΤΑ.
Ενώ ο σχεδιασμός προχωρεί κανονικά, η εταιρεία η οποία αρχικώς είχε συμφωνήσει να διοργανώσει το Χριστουγεννιάτικο Χωριό υπαναχωρεί σε χρόνο που πλέον είναι απαγορευτικό να βρεθεί άλλη εταιρεία να αναλάβει. Εκεί βρίσκομαι μπροστά σε ένα αμείλικτο δίλημμα:Προχωρώ στην ακύρωση της εκδήλωσης ή βάζω πλάτη για να επιτευχθούν οι στόχοι στήριξης της τοπικής αγοράς και των εργαζομένων της ΕΤΑ; Εδώ μιλάει το συναίσθημα και η αίσθηση του καθήκοντος αντί της λογικής. Πήρα τη σωστή απόφαση για τη Νάουσα. Πείθω εταίρους και συνεργάτες της εταιρείας που συμμετέχω να αναλάβουμε εμείς τη διοργάνωση του Χριστουγεννιάτικου χωριού. Και παρά την πολεμική, προχωράμε.Παράλληλα, δεσμεύομαι δημόσια πως σε περίπτωση που προκύψει κέρδος από τη λειτουργία του χωριού αυτό θα πάει συμπληρωματικά στους εργαζομένους της ΕΤΑ.
Εσείς, κύριοι, που πολεμήσατε και πολεμάτε ακόμα και σήμερα την απόφασή μου, τι θα κάνατε διαφορετικά;
Το χωριό έγινε. Και κέρδισαν όλοι. Οι τριάντα νέοι της πόλης που εργάστηκαν σε αυτό για ένα μήνα. Οι επαγγελματίες που συμμετείχαν σε αυτό. Τα καταστήματα εστίασης και τα καφέ. Η τοπική αγορά και οι επαγγελματίες που προμήθευσαν με υλικά το χωριό. Και φυσικά οι μικροί μας φίλοι που είχαν την ευκαιρία να ζήσουν μοναδικές στιγμές χαράς και ξεγνοιασιάς. Γενικός απολογισμός θετικός. Όχι για όλους. Η εταιρεία ζημιώθηκε κατά το ποσό των 25.000 ευρώ. Σε σημείο που αναγκάστηκα να λάβω δάνειο για να πληρωθούν υποχρεώσεις και να μην μείνει κανείς δυσαρεστημένος.
Η γιορτινή εκδήλωση που έβγαλε τη Νάουσα από τη μιζέρια και την εσωστρέφεια δεν άρεσε σε εκείνους που ξεβολεύτηκαν από την ισχυρή και εδραία βούληση μου να τους θέσω στο περιθώριο και να εργαστώ για μια νέα Νάουσα απαλλαγμένη από τα βαρίδια του παρελθόντος. Άρχισαν να με πολεμούν λυσσαλέα.
Ένας από τους τρόπους που μετήλθαν για να το πετύχουν αυτό ήταν το γεγονός πως η εταιρεία στην οποία συμμετείχα ΠΛΗΡΩΣΕ για ενοίκιο στην ΕΤΑ – δηλαδή σε μια δημοτική επιχείρηση – ποσό μεγαλύτερο των 5.000 ευρώ που προβλέπει η νομοθεσία για συμβάσεις που μπορούν να υπογράφονται μεταξύ εκλεγμένων και Δήμων ή δημοτικών επιχειρήσεων. Επαναλαμβάνω πως έδωσε χρήματα στη δημοτική εταιρεία και δεν πήρε!
Συγκρούστηκα συνειδητά με όλους αυτούς. Επί πέντε χρόνια τίμησα όλους εκείνους που με στήριξαν, τίμησα τον τόπο που λατρεύω, τίμησα τον όρκο που έδωσα για να κάνω το καλύτερο για τους ανθρώπους του. Και όλα αυτά με τεράστιο προσωπικό κόστος. Με κατασχέσεις προσωπικών λογαριασμών. Με σχεδόν 100 μήνες φυλακή πρωτόδικα. Για να σωθεί η δημοτική περιουσία του Αγίου Νικολάου. Για να δοθεί λύση στο πρόβλημα των εργαζομένων της ΕΤΑ. Δίνοντας λύσεις σε χρόνια προβλήματα. Εξασφαλίζοντας έργα πνοής. Με ξεκάθαρο όραμα και στόχο για μια Νάουσα που γινόταν ένας ιδανικός τόπος για να ζεις.
Κι αν φαίνονται πολύ ωραία όσα σας περιγράφω, σας παρακαλώ να τα ελέγξετε με κάθε λεπτομέρεια. Τους ελάχιστους δόλιους, τους προκαλώ να με διαψεύσουν. Και προς τους νεότερους που παρακολουθούν το θέμα με απορία έχω να πω απλά: έπρεπε να τηρήσω τον κανόνα, αυτό μου χρεώνει η διοικητική απόφαση και δικαιολογημένα. Με στενοχωρεί η αργία των είκοσι ημερών, αλλά δεν με μειώνει, δεν με απογοητεύει, γιατί στο προσωπικό μου ισοζύγιο βγαίνω θετικός. Αυτό να μετράτε πάντα!
ΥΓ. Προς πάσης φύσεως ανύπαρκτους τυχοδιώκτες, λαϊκιστές, διασκεδαστές, υπόλογους, λασπολόγους,που ξεσάλωσαν με την ευκαιρία της ποινής μου έχω να τους πω πως τα καλύτερα για όλους μας είναι μπροστά. Δεσμεύομαι ότι απέναντι στην ανύπαρκτη και επικίνδυνη για τον Δήμο σημερινή διοίκηση θα συνεχίσω αταλάντευτα να αγωνίζομαι για αυτό που εκείνη επιδεικτικά αγνοεί: το καλό του τόπου και των ανθρώπων του.
Νικόλαος Κουτσογιάννης