Η οδική διαδρομή για να φτάσεις ,  επίσης πολύ όμορφη,  μέσα σε δάση φυλλοβόλων δέντρων, ακολουθεί  τον δρόμο  που ξεκινάει από τον Άγιο Δημήτριο Κατερίνης , κινείται  παράλληλα με τον ποταμό «Μόρνο»  ή Σκοτεινό,  ( από το Τούρκικο Μόρνο που σημαίνει σκοτεινός), περνά από το χωριό «Μόρνα» , και στην συνέχεια από τον ορεινό οικισμό με το όνομα «Φτέρη» , στον δρόμο που ενώνει την πλευρά της Κατερίνης με την άλλη πλευρά του βουνού και οδηγεί στο Βελβεντό .

   Ένα χιλιόμετρο περίπου πάνω από το χωριό Φτέρη , άρχισε και η πεζοπορία με στόχο τις κορυφές  Τούρλα στα 1938 μέτρα υψόμετρο και Πλάκα στα 2104 μέτρα υψόμετρο. Το σύνολο της διαδρομής που απαιτήθηκε ήταν 14 χιλιόμετρα και καλύφθηκε σε 4 ώρες. Τέσσερις ώρες ανάμεσα σε θεόρατα Πεύκα , χαμένα , κλειστά μονοπάτια,  που κάποτε διαβαίνανε ξυλοκόποι , τσομπαναρέοι αλλά και κάτοικοι των χωριών της περιοχής . Ανοίγματα ( Τσαϊρια) με θέα το χωριό «Καταφύγι» αλλά και την τεχνητή λίμνη «Πολυφύτου» , που ίσα που ξεχώριζε μέσα στα σύννεφα . Και φυσικά από την άλλη μεριά , ο βασιλιάς « Όλυμπος», αγέρωχος και επιβλητικός . Τα βουνά , το κεφάλαιο αυτό από το οποίο ο Έλληνας αντλεί από την αστείρευτη δύναμη που ακτινοβολούν . Που αγναντεύει και αναπνέει , που βλέπει και ταξιδεύει , που σκέφτεται και ονειρεύεται ….  

  Μετά όμως από  την ορειβασία στις κορφές , σειρά είχε ένας ακόμα παραδεισένιος  προορισμός , το «Φαράγγι του Σκεπασμένου» στο ρέμα της Λάφιστας . Ένα φαράγγι έξω από τον Βελβεντό , με νερά που κατεβαίνουν μανιασμένα από το βουνό ξεκινώντας κοντά στο  χωριό «Καταφύγι»  στα 1350 μέτρα υψόμετρο  (ιδίως σε περιόδους με έντονη βροχόπτωση ή όταν λιώνουν τα χιόνια), και δημιουργούν μικρούς αλλά και μεγάλους καταρράκτες .

 Η ορεινή χώρα μας , που στο 80% της καλύπτεται από βουνά , έχει πολλά να μας δώσει , και να μας θυμίσει ότι είμαστε ταυτόχρονα και ορεσίβιος λαός , όχι μόνο ναυτικός ….