Το Πάϊκο πήρε το όνομα του από το σλάβικο "Παϊάκ" που σημαίνει αράχνη , γιατί απλώνεται κυκλικά σαν αράχνη σε 400.000 στρέμματα , καταλαμβάνοντας το δυτικό τμήμα του νομού Κιλκίς και το βορειοανατολικό του νομού Πέλλας . Αποτελεί το μεγαλύτερο δάσος Καστανιάς στην Ελλάδα με 4,500 στρέμματα , από τα οποία τα 2,500 είναι καλλιεργήσιμα . 

  Η διαδρομή ξεκίνησε από την περιοχή «Παλιοχώρι» πάνω από το χωριό Καστανερή με πορεία μέσα από δάση Καστανιάς και οξιάς  και προορισμό την κορυφή «Γκόλα Τσούκα» (Γυμνή Κορυφή), την ψηλότερη κορφή του βουνού στα 1650 μέτρα υψόμετρο.  Ένα από τα χαρακτηριστικά αυτής της διαδρομής είναι τα  μεγάλα κομμάτια που σώζονται από το Ρωμαϊκό μονοπάτι , κάτι που εντυπωσιάζει τον κάθε περαστικό , αφού άντεξε για 18 και πλέον αιώνες. Χαρακτηριστικό επίσης είναι και το μεταλλικό ανθρωπάκι που περιμένει με υπομονή στην κορυφή τον κάθε ορειβάτη.

 Η θέα έχει λίγο από όλα , από Πιρίν και Φαλακρό , Κίσαβο , Όλυμπο , Πιέρια , φυσικά Βέρμιο , Τζένα , Πίνοβο και Καϊμάκ Τσαλάν…  Και έτσι βλέποντας ανοίγει η όρεξη , και σχεδιάζεις ποιο θα είναι το επόμενο βουνό που θα επισκεφτείς .

 Άλλη μία ορειβατική διαδρομή , με στοιχεία από ιστορία , γεωγραφία και φθινοπωρινά χρώματα τόσο έντονα που κάθε ματιά άξιζε. Ο καιρός παραπάνω από καλός για την εποχή, και με όλα αυτά τα αβαντάζ,  τα  11 χιλιόμετρα καλύφτηκαν σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου , σε ένα βλεφάρισμα του ματιού .Γιατί  ο χρόνος είναι σχετικός. Όταν περνάς καλά τρέχει ,ενώ αντίθετα όταν δεν περνάς  καλά , κολλάει,  και η στιγμή μοιάζει αιώνας.