Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Πέμπτη, 25 Απριλίου 2019 18:25

Ανεβαίνοντας τις σκάλες του Βοίου

Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)

  Τρείς Ναουσαίοι ορειβάτες μέλη του Ε.Ο.Σ. Νάουσας, οι :  Γιώργος Καισαρίδης , Κώστας Μάινος και Θωμάς Μητσκόπουλος ,  βρέθηκαν την Δευτέρα 22 Απριλίου στο όρος Βόϊο ,κάνοντας μία πολύ ενδιαφέρουσα ανάβαση στην κορυφή Προφήτης Ηλίας στα 1803 μέτρα υψόμετρο.

 Το διαφορετικό σε αυτή την ανάβαση ήταν το ότι μετά τα τελευταία απότομα μέτρα της  σχεδόν κάθετης πλαγιάς και  για να περάσεις τα βράχια που ορθώνονται μπροστά σου  και να φτάσεις στο εκκλησάκι στην κορυφή , πρέπει να περάσεις δύο σιδερένιες  σκάλες που τοποθετήθηκαν για να κάνουν την πρόσβαση των ορειβατών ευκολότερη.     Έτσι λοιπόν αυτή η διαδρομή σίγουρα δεν είναι για άτομα που φοβούνται το ύψος και η προσέγγιση πρέπει να γίνεται με προσοχή και σύνεση, και φυσικά  καλές καιρικές  συνθήκες . Η κορυφή αυτή είναι η δεύτερη ψηλότερη του Βοίου (μετά το Παλιοκρημίνη 1806 μ. υψόμετρο)  και το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία Ζουπανίου ( παλιά ονομασία του Πεντάλοφου)  το οποίο καταστράφηκε από Ιταλική βόμβα κατά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και  ξαναχτίστηκε από τους κατοίκους του Πεντάλοφου το 1955, σε περιμένει για να σου δείξει την πανέμορφη θέα. Ο Γράμμος , η Βασιλίτσα , ο Σμόλικας,  όλα χιονισμένα αυτό τον καιρό , το Σινιάτσκο, και ο  Μπούρινος,  είναι κάποια από τα βουνά που βλέπεις από εκεί επάνω. Αλλά και το ίδιο το Βόιο ένα βουνό με ιδιαίτερο ανάγλυφο και βράχια που φαίνονται τα στρώματα τους και «κόβουν» την συνοχή του δάσους με ανοίγματα , μπαλκόνια και γκρέμια που δίνουν μια γοητεία διαφορετική σε αυτό το βουνό. Ελατοδάση στην μία μεριά και δάση οξιάς στην άλλη και γύρω τα φημισμένα μαστοροχώρια , μέρη που ο άνθρωπος ζήλεψε την αρμονία της φύσης και εμπνεύστηκε στο να φτιάξει δημιουργήματα με ποιότητα και αισθητική που θα άντεχαν στους αιώνες . Δημιουργήματα σαν το πανέμορφο και ταυτόχρονα λιτό και απέριττο γεφύρι της   Σβόλιανης (Αγίας Σωτήρας ) πάνω από τον ποταμό Πραμόριτσα   , στερεωμένο στον συμπαγή βράχο από την μία πλευρά,  βοήθησε για πολλά χρόνια στην μεταφορά ανθρώπων και αγαθών.

    Η άγνωστη ιστορία της πονεμένης και  ερημωμένης υπαίθρου μας που επιβίωσε από δύσκολες καιρικές συνθήκες , πείνες , κατακτητές αλλά αλώθηκε από τον ίδιο τον Έλληνα,  που την εγκατέλειψε μπροστά στην ανάγκη να επιβιώσει οικονομικά , χάνοντας όμως την επαφή με την πατρώα γη και τις τέχνες που γνώριζε και τον έκαναν τόσο ιδιαίτερο                     

     Βόιο,  το σύνορο ανάμεσα στους νομούς Καστοριάς , Κοζάνης και Γρεβενών, ένα βουνό με εικόνες , χρώματα και ήχους που προτρέπει κάθε εξερευνητή της φύσης να το ανακαλύψει.