Είναι χρέος μας να επιμένουμε και να διεκδικούμε, την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας. Να διεκδικούμε το δικαίωμα στην ιστορική μνήμη. Γιατί η αλήθεια δεν είναι μόνο φόρος τιμής, απέναντι στα θύματα της θηριωδίας. Είναι και οδηγός αποτροπής παρόμοιων εγκλημάτων, κατά της ανθρωπότητας.

104 χρόνια μετά, η οδύνη, το πένθος και  ο πόνος για τα θύματα της σφαγής, αλλά και ο θαυμασμός για την προκοπή και την πρόοδο των προσφύγων, που ποτέ δε λησμόνησαν τις «χαμένες πατρίδες», γίνεται το μείγμα της έντονης διεκδίκησής μας, για να σφραγιστεί το «ποινικό μητρώο» της Τουρκίας, με αυτό το ανείπωτο έγκλημα. Γιατί τα εγκλήματα δεν παραγράφονται και η ιστορία δεν παραχαράσσεται!