Αρχείο

 

Ποίηση και μουσική, πόλεμος κι έρωτας. Αρχετυπικά ένστικτα που  υπόσχονται και υμνούν τη διαιώνιση της τέχνης και των όντων, όσο η γη γυρίζει. Η Τζοκόντα γελά, το Kοντσέρτο αρχίζει.

 Τώρα νυφούλα μου χρυσή, ο Γάμος Ματωμένος. Νανούρισμα. Πηνελόπη, Ελένη, Ανδρομάχη κι Έκτορας, όλοι είμαστε αιχμάλωτοι του Έρωτα… Παύση. Πάρε την οδό ονείρων και πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι. Ίσως εκεί να βρούμε την Αθανασία. Άκρα Ταπείνωση μέχρι την Έξοδο. Εδώ ξενιτιά… Χειροκρότημα κι encore! 

 

 

Καμία περιγραφή, όσο ηθελημένα επιτηδευμένη, ούτε ψηφιακή εικόνα είναι δυνατό να μεταδώσει τη μαγεία που βίωσε το φιλόμουσο κοινό της Βιέννης, το απόγευμα της Κυριακής, 7 Δεκέμβρη 2014, σε ένα μελωδικό ταξίδι στα κύματα της ερωτικής μουσικής του Μάνου Χατζιδάκι, με μαέστρο τον Κωνσταντίνο Δημηνάκη και τις φωνές της Μαρίας Κωστράκη (Σοπράνο) και Μαρίας Ζώη (Μέτζο-Σοπράνο), με τη συνοδεία μουσικών της Orpheus-Kammerorchester & Polytropon Ensemble. Οι στίχοι της Σταυρούλας Α. Γάτσου επισφράγισαν τον έρωτα του Ποιητή με τη λύρα του Απόλλωνα ανά τους αιώνες...

 

Την εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε με αφορμή τα 20 χρόνια από τον θάνατο του κλασικού μουσουργού της σύγχρονης Ελλάδας, Μάνου Χατζιδάκι, τίμησε με την παρουσία του πλήθος κόσμου, Έλληνες και Φιλέλληνες, μεταξύ των οποίων πολλά στελέχη του ελληνικού και κυπριακού διπλωματικού σώματος, αλλά και της τοπικής πολιτικής σκηνής. Η εκδήλωση διοργανώθηκε από τον Κοινωνικοπολιτιστικό Σύλλογο Ελληνικής Κοινότητας Βιέννης & Περιχώρων, με τη στήριξη της Ομοσπονδίας Ελληνικών Συλλόγων Αυστρίας και του Δημοτικού Οργανισμού Πολιτιστικών Θεμάτων. 

 

 Το μήνυμα που λάβαμε από το θέαμα και το άκουσμα της ονειρικής βραδιάς, οφείλει να διαπεράσει την καρδιά του Ελληνισμού, απόδημου κι εντός συνόρων: Η τέχνη, όπως ο έρωτας, δεν έχει αρχή και τέλος δεν προβλέπεται κανένα, όπως δηλώνει το σμίξιμο των ταλαντούχων συντελεστών από διαφορετικές γωνιές τόπου, χρόνου, τεχνών και δράσεων. Ελληνικές φωνές από το Μόναχο, σύγχρονη ποιητική πένα από τις Βρυξέλλες, μελωδίες από την Ελλάδα και την Κύπρο, νότες καθολικές σε καμβά κλασικό, συντονίζονται στη Βιέννη, στην καρδιά της Ευρώπης… Νέοι καλλιτέχνες σε δημιουργικό διάλογο - υπόσχεση για το μέλλον. Ο ποιητής γίνεται μέλος της ορχήστρας. Play it again, maestro!

 

Και ο μόνος πόλεμος που γίνεται δεκτός είναι αυτός του Έρωτα. Υπέρ του.