Αφορμή για τη συνέντευξη και την όμορφη κουβέντα είναι η νέα συλλογή διηγημάτων του με τίτλο «Σταγόνες», η οποία θα παρουσιαστεί την Κυριακή 20 Μαρτίου στις 18:30, στον Πολυχώρο Πολιτισμού ΒΕΤΛΑΝΣ, στη Νάουσα.
Ένα ανήσυχο πνεύμα και ο πολιτισμός ως μέσο έκφρασης
Ο Γιώργος, γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Νάουσα, στον πονεμένο Άνω Συνοικισμό της προσφυγιάς, του Πόντου, της απομόνωσης. Του 5ου Δημοτικού, του 3ου Γυμνασίου, του ΤΕΛ. Σε γειτονιές που στάζανε ιστορίες πικρές. Κι αληθινές. Ασυναίσθητα καταγράφτηκε το αίσθημα της δικαιοσύνης στο μέσα του. Υποσυνείδητα. Και γι’ αυτό από πιτσιρίκι , δεν άφηνε πορεία Ειρήνης και διαμαρτυρίας για το πολύτιμο αυτό αγαθό. Σήμερα ο Γιώργος συμμετέχει και θα μπορούσαμε να πούμε πως πρωτοστατεί στους αγώνες κατά των αιολικών πάρκων στο Βέρμιο και όχι μόνο.
Από την άλλη πλευρά, αυτή της μητέρας του, πήρε όπως μας λέει ο ίδιος την απόλυτη αγάπη και ηρεμία. Τα καλοκαίρια μεγάλωνε στο Αρκοχώρι, στο παλιό σπίτι του παππού που μύριζε υγρασίες και κοπριά, και από την άλλη γεύσεις κερασιού, δαμάσκηνου, χειροποίητου ψωμιού και εικόνες νοσταλγικές μιας άλλης εποχής. Δύσκολης κι εκείνης.
Και ύστερα ήρθε το θέατρο. Σαν δώρο στη ζωή του .Έπαιξε σε σχολικές παραστάσεις, στον Ζαφειράκη έπειτα, στο ΔΗΠΟΝ, στους ΕΡΑΣ-ΤΕΧΝΕΣ, στην Εύξεινο Λέσχη Ποντίων. Μέχρι που στήθηκε η θεατρική ομάδα «Αίρεσις» η οποία έκανε μικρά θαύματα στο ερασιτεχνικό θέατρο.
Μέσα σε όλον αυτόν τον πολιτιστικό οργασμό, η γραφή είχε την δική της αξία για τον ίδιο. Ποιήματα από τα δεκατέσσερά του, διηγήματα, ερωτικά γράμματα κατά παραγγελία για φίλους -κυρίως στον στρατό- αφηγήματα. Ο γραπτός λόγος ήταν και είναι ένας παράλληλος έρωτας για το Γιώργο. Μια ακόμη γλυκιά αμαρτία η οποία βρήκε τρόπο -αρχικά με μια συνεργασία με το arive.gr στην Βέροια και στη συνέχεια με το rejected.gr στην Θεσσαλονίκη. Μέσο έκφρασης. Εκτόνωσης. Κάποιες φορές, ενοχικής ευθύνης καταγραφής ιστορικών γεγονότων. «Αν δεν τα γράψω εγώ θα χαθούν…».
Ο Γιώργος είναι παντρεμένος με την Κατερίνα Βογιατζούλη και έχουν μαζί ένα παιδί, τον Θεόφιλο . Ο Γιώργος όμως έχει και «καλλιτεχνικά» παιδιά, το πρώτο του είναι ένα παραμύθι «Η κουκίδα το στίγμα κι ο αέρας» σε εικονογράφηση της συζύγου του Κατερίνας, τα έσοδα του οποίου πρόσφερε στο ΥΦΑΔΙ .
Στη συνέχεια ακολούθησε ένα βραβείο σε διαγωνισμό διηγήματος και σε ένα χρόνο γεννήθηκε, «Το Δέντρο Της Αγάπης». Ένα ποιητικό παραμύθι, σε εικονογράφηση του επίσης ταλαντούχου Αλέξανδρου Τσάκωνα, το οποίο αγαπήθηκε πάρα πολύ.
Και τώρα ήρθαν οι «Σταγόνες», από τις εκδόσεις Πηγή. Μια δουλειά έξι χρόνων. Είκοσι οκτώ μικρές ιστορίες του Έρωτα, του Χρόνου, του Θανάτου. Όπως μας αναφέρει χαρακτηριστικά ο ίδιος ο Γιώργος « Ένα τρίπτυχο που απασχολεί ανά τους αιώνες τον άνθρωπο. Καθαρά ανθρωποκεντρικά διηγήματα του παρελθόντος, του παρόντος. Με λαϊκό, λυρικό, ποιητικό λόγο. Με βία και αλήθεια. Με χωρισμούς, απώλειες. Με έρωτες. Με αγάπες. Με ιστορικά γεγονότα ως αφορμή. Με όχημα αυτά τα γεγονότα και ήρωες και αντιήρωες. Με γεύσεις γλυκόπικρες. Νοσταλγικές. Αέρινες. Με ιστορίες που θα σε καθίσουν σε κάρβουνα αναμμένα. Που θα ταυτιστείς. Κοινωνικές ιστορίες. Πολιτικό χρώμα. Ειρηνικό μήνυμα. Πανανθρώπινο. Και επίκαιρο, δυστυχώς. Προσφυγιά, Β’ Παγκόσμιος, μετανάστευση, χούντα. Όλα περνάνε από μπροστά σου. Με τον τρόπο τους. Είκοσι οκτώ. Όσο το φεγγαριού ο κύκλος. «ΣΤΑΓΟΝΕΣ» του έρωτα, του χρόνου, του θανάτου».
Συνέντευξη – επιμέλεια κειμένου: Βαλάντης Λιόλιος
Μοντάζ video συνέντευξης: Μαρία Ζαφείρκου
Ευχαριστούμε θερμά το Cafe ΝΕΟΝ για τη φιλοξενία