Ακολουθούν δύο ποιήματα της καινούργιας συλλογής.

Θαύμα

Κάθε φορά που αγκομαχάω στη ζωή

πάει ο νους μου στην Ποίηση

σκέφτομαι τους μεγάλους ποιητές

Σαχτούρη, Καρούζο, Κατσαρό

παίρνω κουράγιο από τις μορφές τους

και συνεχίζω βήμα – βήμα

όχι να τους φτάσω

όχι να τους μοιάσω

αλλά να

να πάρω λίγο οξυγόνο

λίγη δύναμη για τη ζωή

που τόσο έγινε άνοστη κι ανούσια

και η Ποίηση

πάντα κάνει το θαύμα της

γλυκαίνει τον πόνο

ανοίγει με το φως της

ένα μονοπάτι.

Παιχνίδι

Σκιτσογράφοι

μας ζωγραφίζουν σαν καρικατούρες

όμοιους

ίδιους και απαράλλαχτους

έτσι μας θέλουν

κομμάτια

σ’ ένα τεράστιο ατέλειωτο παζλ

να τρώμε, να πίνουμε, να κοιμόμαστε

να δουλεύουμε

την πείνα μας να μη χορταίνουμε

σ’ ένα παιχνίδι

που κερδίζει πάντα ο δυνατός

και τα παίρνει όλα

μόνο τα ψίχουλα για τους αδύνατους

που πέφτουν από το τραπέζι·

είναι παλιό αυτό το παιχνίδι

αιώνες τώρα παίζεται

όμως άρχισαν τα πιόνια

να μην υπακούουν

και η τάξη διασαλεύεται.