Έτσι τουλάχιστον το αντιλαμβάνομαι εγώ, που οι μόνες θέσεις στις οποίες μπορώ να βρεθώ σε δικαστήριο είναι τέσσερις: 1. Μηνυτής, 2. Κατηγορούμενη 3. Μάρτυρας 4. Πελάτης στο κυλικείο. Με προβληματίζει επομένως το γεγονός ότι άνθρωποι που υπηρετούν την δικαιοσύνη εξ επαγγέλματος αντί να επιζητούν την προσφυγή σε αυτή δίνοντας το καλό παράδειγμα, αντί να αποδεικνύουν περίτρανα στους μελλοντικούς πελάτες τους ότι το λειτούργημα που ασκούν είναι το ύψιστο στην κοινωνία, παρουσιάζουν τον έλεγχο που ασκεί η Δικαιοσύνη σαν μεγάλο κακό.
Κατά την τελευταία συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου μια από τις προτάσεις που υπεβλήθησαν προς ψήφιση ήταν η προσφυγή ή όχι σε Οικονομικό Εισαγγελέα. Να στείλουμε δηλαδή όλα τα έγγραφα στον Οικονομικό Εισαγγελέα ο οποίος θα ξεκαθάριζε το τι και το πώς, με δυο εναλλακτικές: ή να μας πει τι βρήκε και να ορίσει τη συνέχεια, ή να ισχυριστεί πως τσάμπα φάγαμε τον χρόνο του και να βάλει όλα αυτά τα έγγραφα σε έναν όμορφο ράφι μαζί με άλλα. Δυστυχώς, μου έκανε αλγεινή εντύπωση ότι μια τόσο λογική πρόταση δεν έχαιρε πλειοψηφίας, διότι θεωρώ ότι η κάθε εξουσία είναι διακριτή και όλες υποτάσσονται στη Δικαστική. Άλλωστε μην ξεχνάμε πως καθαρός ουρανός αστραπές δε φοβάται.
Κοντός ψαλμός «Αλληλούια». Σοφός ο λαός μας με τις παροιμίες του.
