Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Τετάρτη, 28 Οκτωβρίου 2015 09:46

Από τον Λεωνίδα μέχρι τις μέρες μας, το «ΟΧΙ» μας ενώνει

Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)

Του Γιώργου Ουρσουζίδη*

 

       Στο έξοχο έργο του,«Το Άξιον Εστί», ο Οδυσσέας Ελύτης αναδεικνύει την τεράστια σημασία της μνήμης στο διαχρονικό αγώνα του ελληνικού λαού, για την επιβίωση, για την ελευθερία του.

        Ειδικότερα αναφέρεται στο έπος του 1940 και στην οδυνηρή εμπειρία της Κατοχής, όπως και στην αναγκαιότητα να αναδειχθεί η μεγάλη θυσία του Ελληνικού λαού για την ελευθερία, να αναδειχθεί το «μεγάλο ΟΧΙ», που σημαδεύει  την ιστορία μας και την πορεία μας στο χρόνο. Από τον Λεωνίδα μέχρι τις μέρες μας το «ΟΧΙ» μας ενώνει.

         Τα θεμέλια του λαού μας απ΄ τις ένδοξες κορφές της Πίνδου στις θείες κορφές του Άθω.

 

Τα θεμέλιά μου στα βουνά
και τα βουνά σηκώνουν οι λαοί στον ώμο τους
και πάνω τους η μνήμη καίει
άκαυτη βάτος.
Μνήμη του λαού μου σε λένε Πίνδο και σε λένε Άθω.
Ταράζεται ο καιρός
κι απ' τα πόδια τις μέρες κρεμάζει
αδειάζοντας με πάταγο τα οστά των ταπεινωμένων.
Ποιοι, πώς, πότε ανέβηκαν την άβυσσο;
Ποιες, ποιων, πόσων οι στρατιές;
Τ' ουρανού το πρόσωπο γυρίζει κι οι εχθροί μου έφυγαν μακριά.
Μνήμη του λαού μου σε λένε Πίνδο και σε λένε Άθω.
Εσύ μόνη απ' τη φτέρνα τον άντρα γνωρίζεις
Εσύ μόνη απ' την κόψη της πέτρας μιλάς
Εσύ την όψη των αγίων οξύνεις
κι εσύ στου νερού των αιώνων την άκρη σύρεις
πασχαλιάν αναστάσιμη!
Αγγίζεις το νου μου και πονεί το βρέφος της Άνοιξης!
Τιμωρείς το χέρι μου και στα σκότη λευκαίνεται!
Πάντα, πάντα περνάς τη φωτιά για να φτάσεις τη λάμψη.
Πάντα, πάντα τη λάμψη περνάς
για να φτάσεις ψηλά τα βουνά τα χιονόδοξα.
Όμως τι τα βουνά; Ποιος και τι στα βουνά;
Τα θεμέλιά μου στα βουνά
και τα βουνά σηκώνουν οι λαοί στον ώμο τους
και πάνω τους η μνήμη καίει
άκαυτη βάτος!

                                     Ο. Ελύτης,“ Το Άξιον Εστί ”

 

Ουρσουζίδης Ν. Γιώργος Βουλευτής Ημαθίας του ΣΥΡΙΖΑ

Σχετικά Άρθρα